ОТВЕТИТЬ НА ВО ПО АПОВЕСЦИ "НЕПАУТОРНАЯ ЗЯМЛЯ Растлумачце сэнс назвы аповесци "Непауторная зямля"2 Якия гистарычныя падзеи паказаны у аповесци?Якия рэалии давеннага жыцця могуць здзивиць сучаснага чытача?Пацвердзице свой адзаз радками з тэксту.3 Якия чалавечыя рысы прывабливаюць вас у героях аповесци?4 У чым актуальнасць твора для сучаснай моладзи?

Яго пагрузілі ў крытую брызентам машыну вечарам, перад захадам сонца. У намордніку. Грузілі ваенныя - узялі ўчацвярых адумыслую мядзведжую клетку, абабітую металічнымі лістамі, у якой ён сядзеў, паднялі па легарах у кузаў, працягнулі па падложцы і паставілі ля самай кабіны. Двое ваенных селі ў кузаве на адмысловых, прывінчаных да падлогі сядзеннях, двое палезлі ў кабіну, да шафёра.

Разам з ім, Арчыбалам, пагрузілі ў кузаў кавуны ў мяшку - ён добра чуў нюхам, - бліскучыя на святле бутэлькі ў скрынцы, з якой пахла гарэлкай, - пах гарэлкі ён вельмі любіў; салдаты доўга бразгалі цынкавымі вёдрамі і бляшанкамі, і цяпер, калі ён, Арчыбал, астаўся адзін у клетцы, сярод паху тырсы - пілавіння з пяском - з манежа, якой ён прапах сам, бензіну, каўбасы, батонаў, рафінаду, пячэння, яблык, шакаладных цукерак; лавіў носам пах мёду - густы, здавалася, не той са слоікаў, які яму давалі ў цырку, а з лесу, што ў асінавых дуплах, якім пахла некалі маці, і ад гэтага ў яго пяршыла ў горле, круцілася галава і хацелася хутчэй на волю, якую ён нанава пачуў сваім мядзведжым нутром толькі цяпер, калі бразнулі дзверцы ў машыне і загудзеў матор. У душы ў яго як усё роўна што азвалася - далёкае і вабнае.

Аповед пра восень 41-га года, камбат ставіць невыканальную задачу шасцярым байцам-затрымаць нямецкія войскі на безыменным пераездзе.Пры выкананні задання загінулі пяцёра, а апошні асуджана чакае танкі,каб кінуцца з гранатай пад іх.

Глечык не баіцца смерці, ён як журавленок, які адстаў ад зграі, якому не наканавана яе дагнаць і выжыць.Успамінаючы жыццё, бачачы вобразы знаёмых людзей, ён заціскае адзіную гранату і чакае "свой" танк.

Першым гіне Пшанічны, змяніўшы гадзіннага ён сыходзіць у вёску, вырашыўшы здацца немцам.Немцы расстрэльваюць здрадніка, не нават не выслухаўшы яго намераў.Сын кулака так і не зразумеў, што нельга жыць "кожны сам за сябе", ён і загінуў сам па сабе.

"Белая варона". Фішэр разумее,настаў гадзіну,які вызначае сэнс яго жыцця.Расстраляўшы абойму і не забіўшы ніводнага матацыкліста немца, Фішэр цяжка раніць нямецкага афіцэра, ён змог трапіць.Немцы расстрэльваюць бездапаможнага вучонага ў акопе, не прыстасаваны, інтэлігентны мастацтвазнаўца гіне з гонарам героя.

Стрэлам з танка смяротна паранены валявой і рашучы старшына Карпенка, бясстрашны камандзір.Радавы Свіст кідаецца пад танк з гранатай,гінучы як герой.Свіст здзяйсняў памылкі, адседзеўшы ў турме, ён крывёю змывае сваё мінулае, давёўшы, што ён сумленны чалавек.

"Выключны і неацэнны". Эгаіст Аўсееў вырашае, што настаў яго час, ён спрабуе збегчы, выжыць любой цаной, вайна не для такіх, як ён. Глечык не дае яму шанцу дэзертыраваць, забіваючы баязліўца стрэлам.Самы малады, просты хлопец Глечык,які ўцёк на фронт ад немцаў, застаецца сам-насам з ворагам. Адчайныя крыкі журавленка, отбившегося ад дарослага кліну, прадказваюць лёс Глечыка.