Падбярыце як мага больш прыметнікаў да назоўнікам.

Ліса - рудая, малая, хітрая, старая заяц - швыдкі, белы, вялікі, стары мядзведзь - белы, буры, галодны, магутны, малады кветкі - прыгожыя, свежыя, пярэстыя, маленькія яблык - салодкі, смачны, кіслы, зялёны, вялікі елка - зялёная, доўгая, роўная, прыгожая

Маё цярпенне, мой крывавы боль –што значаць перад мукамі мільёнаў,дзе безнадзейны стогны родзяць стогны,а слёзы грызуць вочы ўсім, як соль! хоць дух мой ўзносіцца пад неба столь, –як галавой аб мур, там б'е паклоны.але як мал мой гэты ўздых крык перад малітвай свету – ноль! і веру я, што я нішто ў быцці –іначай думаць не дае сумленне, –аднак чаму ж здаецца мне нязменне,што меж майму цярпенню не знайсці,што так вяліка мне яно ў жыцці,як міліёнаў разам ўсіх цярпенне!   янка  купалы називается мае цярпенне

Летам я адпачываў у бабулі. яна жыве недалёка ад мінска, але вёска знаходзіцца сярод сапраўднага леса. раніца для мяне заўсёды пачыналася поздна, сонейка заўсёды стаяла вельмі высока. бабуля паспявала зрабіць шмат спраў, пакуль я ўстану. калі я збіраўся снедаць, бабулю чакаў абед. але яна  ніколі не злавалася. я заўсёды з задавальненнем ёй ў у розных справах: то на агародзе што-небудзь зраблю, то  з лесу ягад прынясу. а яшчэ ноччу я хадзіў на . кашу вечарам звару, матылёў розных назбіраю, вуды вазьму, бабуля мне з сабой смачна есці  дае, і я іду на раку. крыху страшна, камары кусаюць, але вельмі цікава і прыгожа. паступова прывыкаю да наваколля і праз некаторы час адчуваю асалоду. чакаю. амаль засыпаю. пільную. ёсць! шчупак! бягу да хаты! лямант падняў на ўсю вёску. людзі думалі, што нейкі ваўкалак з лесу нясецца., вёдрамі грыміць. не, гэта я шчупака паймаў. мне здаецца, у вёсцы ніхто не забудзе майго першага ўлова.