На беларуском языке 10 причин почему я люблю беларусь !

Яб сказала потому что я родом отсюда тут вся моя родня я люблю свою родню и конкчно же мою родную страну

1.сонца даўно ўзышло, алетрымаўся змрок : промні губляліся ў тумане. 2.у лесе яшчэ адчувалася ранішняя прахалода, зрэдку, калі  чапляўся за куст, пырскала па твары раса, але і раса, і прахалода  былі ўжо як падагрэтыя – на зямлю паступова асядала духата, якая  запаўняла сабою, дзе толькі можна, пустату. 3.на  дварэ гуляе мяцеліца, а ў мяне ў пакоі восенню пахне: на стале, у  тонкай крыштальнай вазачцы, – лісце.4.пройдзе хвіліна, другая, дым прападзе, і знікне агонь – не пад сілу яму  змагацца з стыхіяй, не можа ён разгарнуць тут сваіх гарачых крылаў.5.яшчэ цвілі познія палявыя кветкі, а на месцы тых, што адцвілі  ў канцы лета, даспявала і сеялася на зямлю насенне – чорныя, шэрыя і жоўтыя зярняты, якімі так любяць ласавацца дробныя птушкі:   шчыглы, чыжы .

На мой погляд, лета - найцудоўнейшы час года, паколькі вельмі цёпла, вакол усё прыгожа, і ў нас маецца выдатная магчымасць адпачыць. А яшчэ лета - гэта час канікул і адпачынкаў. Мы можам адправіцца куды заўгодна, выдатна правесці час каля вадаёма, у цені смарагдавай зеляніны, плёскацца ў цёплай вадзе. А можна адправіцца ў горы, насіцца на ровары або гуляць ў разнастайныя гульні. Я хачу падзяліцца ўражаннямі ад самага запамінальнага моманту за апошнія летнія вакацыі. У ліпені мы з маёй сям'ёй арганізавалі выезд у лес на шашлыкі. Быў разведзены вогнішча, прыгатавана мяса для смажання, і пастаўлена палатка. Пакуль мае бацькі рыхтавалі абед, я адправіўся ў лес, каб, як след, нагулять апетыт. Лес у гэты дзень быў цудоўны! У паветры стаяў водар кветак, мёду і суніцы. Усё вакол было зялёным, толькі ствалы дрэў яркімі плямамі вылучаліся на цёмна-зялёным фоне. Шчабяталі на сваёй мове птушкі, стукаў дзяцел. Раптам пачуліся падазроныя гукі ... Мне здалося, што хто-то прашыпеў побач са мной. Я павярнуўся і ўбачыў ... якая выгінаецца змяю! У мяне тут жа перахапіла дыханне. Я нават не запомніў, як яна выглядала, паколькі моцна спалохаўся. Я пачаў павольна адступаць, а затым рынуўся да нашага лагера. Я вырашыў не распавядаць аб усім, што здарылася маме, каб не хваляваць яе. Крыху пазней, паабедаўшы і ўдосталь павесяліліся, мы сабралі рэчы і паехалі дадому. Так ... Час ляціць вельмі хутка. Шкада, што немагчыма паўтарыць тыя моманты і адчуванні, якія былі перажыты табой за час канікул. Але я веру, што наступнае лета будзе незабыўным!

Объяснение: