Переделать предложение так, что бы получилось безасабовое предложение: займаўся дзень, і лес абуджаўся вясёлымі птушынымі галасамі. (нужно изменить "займаўся дзень")

Світала, і лес абуджаўся вясёлымі птушынымі галасамі.

ответ:

пройдя сквозь боль, предательство, обман,

нам трудно вновь опять воскреснуть,

поверить, полюбить, понять,

и в сердце вновь открыть кому-то двери …

и время … ничего оно не лечит,

лишь притупляет боль

и душу нам калечит.

и сердце не собрать нам по кускам,

с в нем намного больше ран.

и память никуда не отпускает

и вновь, и вновь нас в прошлое швыряет

и это всё ведь неспроста, а для того, чтоб мы могли

понять всю сущность бытия.

чтоб научились каждый миг ценить,

объяснение:

можно и другое

ну надо ценить всё, и пару года и деньги и серце!

Вобраз князя вітаўта ў паэме м. гусоўскага “песня пра зубра”

" ідэалам дзяржаўнага ўладара ў паэме м.гусоўскага «песня пра зубра» выступав вітаўт. ён у часы свайго княжання, як ніхто, узвысіў шляхту. заручыўшыся яе падтрымкай, вітаўт скарыў гардыню ўдзельных князёў, дабіўся цэнтралізацыі ўлады. пры яго княжанні вялікае княства літоўскае дасягнула найбольшых граніц і вяло адносна незалежную палітыку. княжанне вітаўта паўстае ў паэме як час гераічных спаборніцтваў, у якіх кожны чалавек меў прастору для подзвігаў і сцвярджэння сваёй годнасці:

доблесць пры ім афіцыйна лічылася першай
якасцю воіна, і на вайсковых аглядах
ён, як аптэкар на вагах, узважваў, хто лепшы,
лепшаму там жа за доблесць і дзякаваў шчодра.
ох, не любіў баязліўцаў і пестаў з магнатаў!

услаўляючы вітаўта і яго гераічны век, мікола гусоўскі звяртае ўвагу на тое, што «ён быў набожны і першы з і княства сам ахрысціўся», «цэрквы богу адзінаму скрозь будаваў». паэт славіць устаноўленыя вітаўтам паляванні спаборніцтвы як сапраўдную школу вайсковага выхавання:

ён паміж войнамі ў шапку не спаў і дружыны
ў дзікіх аблавах на звера прывучваў змагацца
так, як і ў бітвах з татарам! , і гартаваў іх
сілу і дух у нягодах няспынных паходаў.

гусоўскі лічыць вітаўта выдатным мудрым дзеячам за тое, што ён заахвочваў падданых сцвярджаць сваю грамадзянскую прыдатнасць удзелам у вайсковых спаборніцтвах і сумленным выкананнем даручаных абавязкаў. паміж князем і падданымі панавала згода.
уважліва перачытваючы радкі паэмы, няцяжка заўважыць, што аўтар параўноўвае мужнага і моцнага духам князя з зубрам. зубр, князь і народ беларускай зямлі паўстаюць у творы як адзінае цэлае. звер набывае чалавечыя і княскія рысы: ён валадар пушчы і адначасова яе сын. зубр велікадушна адпускае з мірам таго, хто не ўзнімае на яго зброю, і сурова помсціць таму, хто ідзе на яго з мечам. вобраз зубра асацыіруецца з вобразам вялікага князя вітаўта:

вітаўт апекаваў тых, каму дазваляў уладарыць,
воляю князя васал жыў або траціў жыццё,
быццам нявольнік які, маскавіт яго зваў уладыкам,
хоць і магутным царом быў сярод многіх цароў.
турак, мацак і тады прысылаў дарагія дарункі,
сведчыў здалёку, што ён князю скарыцца гатоў.
вітаўт — прадстаўнік той зямлі і таго працавітага
і мужнага народа, якім яму даручана кіраваць:
адважнага вітаўта розум.
сілу радзіме вярнуў, княства вялікім зрабіў