Спишыте устауляючы патрэбныя дзеясловы 1) , , атрымае, атрымаем, . сядзиш, сядзяць.

1. (Я)паведамлю ;(ты)паведамиш; (ен) паведамиць ;(мы) паведамим ; (вы) паведамице ; (яны) паведамяць 2. (Я)атрымаю ; (ты) атрымаеш; (ен)атрымае ;(мы) атрымаем ; (вы) атрымаеце; (яны) атрымаюць 3.(я) сяджу ;(ты)сядзиш ; (ен) сядзиць ; (мы) сядзим; (вы) сядзице ; (яны) сядзяць

Не пакідайце ж мовы нашей беларускай, каб не умёрлі (Ф. Багушэвіч)

Бяссмертнае слова , ты роднае слова ! Ты крыўды, няпраўды змагло (Я.Купала).

Жывое ў вяках беларускае слова — Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты — матчынай мовай была ( А .Бачыла)

. Магутнае слова, ты, роднае слова! Са мной ты на яве і ў сне (Я.Купала).

Як ты дорага мне, мая родная мова! Мілагучнае, звонкае, спеўнае слова! (Н.Гілевіч).

На беларускай зямлі раней чым дзе ўварвалася ў свет праменнае і мудрае друкаванае слова (М.Гамолка).

«Калі ласка!» - нашей роднай мовы Шчырыя і ветлівые словы (П. Броўка)
Слова - радасць, слова - чары (Я. Колас)
(из
Слова – радасць , слова чары ,
Вобраз – вечна юных вёсен ,
Ёсць ты ўсюды: і ў сонцы, і ў хмары,
Ты глядзіш праз неба просінь.

Лашчыш слых мой, слова-ззянне ,
Атуляеш сэрца ласкай,
Ноч і вечар, дзень, світанне
Абняло ты, слова-краска)

- Як гоман крынічны, як звон ручаёвы, Як плёскат бязмежных блакітных азёр, Тваё [Беларусь] зазвінела свабоднае слова, Хвалой узляцеўшы да сонца і зор (П.Броўка).

- Імя кранае, свеціць, як бурштын, І, ўдзячны пералівістаму слову, Зямное, крэўнае знаходжу ў тым, Што вызначае корань і аснову (А.Пысін).

Багата, родная ты мова, Цябе стварыў і ўзнёс народ. А вобразы якія ў словах, А параўнанняў што за ўзлёт!.. (П. Броўка)Хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе. Хто забыў сваю мову - усё згубіў. (Ул. Караткевіч) Мова... Родная мова У марах, у песнях, у снах. Мае ў ёй кожнае слова Свой колер, і смак, і пах. Зліваюцца гукі ў словы І ў рэчышчы роднай мовы, Як рэкі ў мора, цякуць. ( А. Грачанікаў)Мова, Пявучая родная мова, Ты - уладарка нявызнаных скарбаў. Столькі значэнняў, гучанняў і фарбаў Мае ў сабе тваё кожнае слова... (А. Зарыцкі)

Вінцэнт Дунін - Марцінкевіч - беларускі пісьменнік і драматург , класік беларускай літаратуры .Нарадзіўся ў фальварку Панюшковичи Бабруйскага павета , у сям'і дробнага шляхціца - арандатара ; сярэднюю адукацыю атрымаў у Бабруйску , затым быў два гады студэнтам- медыкам Віленскага універсітэта ( па іншых дадзеных Пецярбургскага ўніверсітэта) ; служыў чыноўнікам у розных установах г. Мінска; ў 60- х гадах набыў невялікі маёнтак , у якім і памёр . Пахаваны паблізу вёскі Падневічы Валожынскага раёна , Мінскай вобласці.В. Дунін -Марцінкевіч пісаў на польскай і беларускай мове. У цэнтры яго мастацкіх замалёвак варта беларуская вёска , яе побыт. Асаблівая ўвага надаецца беларускаму фальклору. Паэт маляўніча прайгравае беларускія абрады ( купальская ноч, дажынкі , « дзяды » , вяселле) . Для творчасці В. Дуніна - Марцінкевіча характэрныя элементы сэнтымэнталізму .Фармальна -мастацкія сродкі не адрозніваюцца вялікай разнастайнасцю. Яго паэмы апісальнай , ў малюнак сялянскага і шляхецкага побыту ўплятаецца немудрагелістая рамантычная інтрыга. П'есы В. Дуніна - Марцінкевіча застаюцца актуальным матэрыялам для беларускіх драматычных тэатраў. Ўстойлівай папулярнасцю карыстаецца « Пінская шляхта» , адрозная жвавасцю дыялогу і ўдалым разгортваннем камічных сітуацый. Дадзеная п'еса з'яўляецца класічным беларускім літаратурным творам і ўваходзіць у школьную праграму , гэтак жа як і камедыя « Залеты ".