На тэму : "якая мая роля у развіцці нацыянальнай культуры."

Для развіцця нацыянальнай культуры трэба вывучыць ўсю гісторыю Беларусі. Вывучыць усе традыцыі і рытуалы, культуру і мастацтва. Пасля гэтага, вынік вывучэння пачаць вылучаць у масы. Але рабіць гэта трэба ў стылі хай-тэк. Гэта значыць пачаць ствараць прапагандуе рэкламу і выкладваць яе ў інтэрнэт. Затым ствараць моладзевыя атрады, якія будуць займацца карысным для грамадства справай. У той жа час усім сваім выглядам прапагандаваць беларускую культуру, прыклад таму БРСМ. Ствараць культурныя мерапрыемствы ў адпаведнасці з беларускімі традыцыямі. І тады людзі з галавой акунуцца ў беларускую культуру, тады ж усё зразумеюць, якое цудоўнае беларуская культура, і іншыя культуры, калі так жа акунуцца ў іх. 

Усё б было так, калі б гэтым хто то займаўся. Як бы ні было сумна ўсведамляць, але патрыётаў у нашай краіне вельмі і вельмі мала. Большасць думаюць, як бы адвучыцца і з'ехаць у пошуках свайго шчасця. Ні хто не вучыць беларускую мову, усе вучаць англійскую і аддаюць яму прыярытэт. Бо ні хто не гаворыць "вучы беларускую мову, яна табе спатрэбіцца". Ведаеце, я думаю, што беларускаму ўраду трэба думаць, як зберагчы сваё насиление, а ні як укараніць беларускую культуру.

Объяснение:

Ефрасі́ння По́лацкая[1], таксама сустракаецца форма Еўфрасі́ння, імавернае[2] хроснае імя Еўпра́ксія (Параске́ва), свецкае імя Прадсла́ва (магч. 5 студзеня 1104[3], Віцебск, Полацкае княства[4]? — 23 мая 1167[5] або 25 мая 1167[6] (раней існавала меркаванне пра год смерці 1173, аднак цяпер гэтая дата лічыцца малаімавернай[7][8]), Іерусалім, Іерусалімскае каралеўства) — манахіня і ігумення праваслаўнага манастыра, асветніца. Стала першай жанчынай, кананізаванай Рускай праваслаўнай царквой у 1547 годзе, а пасля прылічанай да святых (1893).

Сёння на уроку мы закончылi вывучэнне аповесцi Васiля Быкава «Жураўлiны крык» . Гэтая аповесць, як i iншыя творы Быкава, што я прачытаў, — пра вайну. Апiсання ваенных дзеянняў у творы не шмат, больш старонак адведзена апiсанню настрою i стану герояў, iх успамiнам i перажыванням. З усiх салдат, якiя засталiся на пераездзе затрымлiваць ворага, мне найбольш спадабаўся Свiст. Вясёлы i знаходлiвы, Вiцька дапамагаў воiнам забыцца пра тое, што iх, магчыма, чакае смерць. Яго жарты падымалi ў салдат настрой. Вiцька Свiст сам вельмi шчодры чалавек i не любiць скупых.