Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём штогодна, штогадзінна, штохвілінна, твой кожны дзень, забраны забыццём, лічы сваім найбольшым адкрыццём, ты — з дрэва часу кволая галіна. штодня вядзі з самім сабою бой, каб клопаты цябе не пахавалі, жыві надзеяй, мараю слабой, што свет трымаецца адным табой — з ракі ўсёзабыцця — намерам хвалі. старайся не ў дзяльбе, а ў малацьбе, каб вымалаціць з цемрачы праменне. ляж зморшчынкай ва ўсмешцы на ілбе, каб недзе ўспомніла жыццё цябе, у незваротнай вечнасці — імгненне. написать водгук о чем он и т.д нужно

Фразеологизмы: ў дзіцячым часта быў палоне час работы яго крадуць як роўны з роўнымі трымаўся хто ўстаяць прад гэтым зможа цікавасць тваю ўсю развяжа хоць на пупіку круцісяпяшком пад стол хадзілі. вось ён пакажа носа з дзядзькі вочак не спушчалі глядзяць, не моргнуць яны вокам няхай цябе затопча качка! гару з плячэй сапхнулі сравнения: з малымі ён размаўляў, як са старымі «чортаў камень», што вякамі над азярком ляжыць, як хата. каля дзядзькі чарадою, як чэрві, дзеці мітусяцца. ідуць у лес, крычаць, гукаюць,як вучні, вырваўшыся з школы соку кропелькі, як слёзы, як град, пасыпалісь з бярозы клёцка унь якая! як булавешка,як скула тая, што ў дзямешкі!

Князь Вячка паўстае перад намі мужным абаронцам сваёй зямлі, непрымірымым ворагам крыжакаў. Яго любіць народ, і сам князь ганарыцца тым, што належыць да моцнага духам, унікальнага народу.

Князь Вячка – галоўны герой аповесці, яму супрацьпастаўляецца князь Уладзімір, які думае толькі пра тое, як захаваць уладу, але не пра тое, каб выратаваць землі ад нападу. Для князя Вячкі, наадварот, галоўнае – гэта незалежнасць і воля.

Вячка паказваецца таксама добрым бацькам, якога жыццё заставіла прымаць цяжкае рашэнне, калі ягоная дачка трапіла ў палон. Мы бачым бацьку, якога разрываюць душэўныя пакуты, і князя, які адчувае адказнасць за сваю краіну.

Князь Вячка паўстае вельмі цэласным станоўчым героем, сумленным, смелым, самаахвярным. Ён здольны дастойна вырашаць палітычныя пытанні, выдатна вядзе вайсковую справу. І нават калі ён сам трапляе ў палон, то бліскуча разлічвае і выконвае план свайго вызваленне. Князю адпавядае і ягоная дружына – таксама таленавітыя і смелыя ваякі.

Нават калі князь Вячка загінуў, аўтар здолеў паказаць нам, што смерць князя не азначае скоранасць. Яго нязломны дух працягвае жыць у народзе. Гэта сімвалізуе ягоны меч, меч князя Вячкі, што выносіць Якаў Палачанін, паплечнік і верны сябра князя.