Падкрэслите дзейник и выказник , вызначце род и лик назоуникау.на лузе идзе свае жыцце.некуды спяшаецца вусаты жук.уверх па сцяблинцы паузе божая кароука.нястомна працуюць мурашки.

На лузе идзе(выказник) свае жыццё(дзейник). Некуды спяшаецца (выказник) вусаты жук (дзейник). Уверх па сцяблинцы паузе (выказник) божая кароука (дзейник). Нястомна працуюць (выказник) мурашки (дзейник).
На лузе - м.р., адз. лик
Жыццё - н.р., адз.лик
Жук - м.р., адз, лик
Па сцяблинцы - ж.р., адз. лик
Кароука - ж.р., адз. лик
Мурашки - ж.р., множн. лик

Два чалавекі, Іван Пшанічны і Алік Аўсееў, не вытрымалі выпрабавання вайной. У самы адказны час, калі патрабаваліся мужнасць, узаемадапамога, яны здрадзілі. Здрадзілі сваім сябрам, народу, Радзіме. Пшанічны меў задание ў саставе ўзвода затрымаць на пэўны час праціўніка. I калі таварышы змагаліся на рубяжы да апошняй кроплі крыві, ён перабег да ворага. Пшанічны, пакрыўджаны Савецкай уладай, здрадзіў Радзіме ўжо тады, калі прысягаў для формы, а сам радаваўся прыходу фашыстаў. Ён здрадзіў не ад страху, а абдумана. Калі б Пшанічнаму давялося ваяваць на фашысцкім баку, я думаю, што ён касіў бы з асаблівай жорсткасцю, не разбіраючыся, хто яны, яго ахвяры: старыя, дзеці, жанчыны. 
     Алік Аўсееў таксама не вытрымаў выпрабавання боем. У самы адказны момант нядаўні выпускнік ваеннага вучылішча змаладушнічаў. Ён убачыў, што становішча ўскладнілася, і вырашыў уцячы, але быў затрыманы байцом Глечыкам. Аўсеева прывяло да здрады шкурніцтва і эгаізм. Ён лічыў вайну месцам, дзе можна праславіцца, атрымаць узнагароды. А калі сапраўды запахла порахам і крывёй, адразу накіраваўся ў кусты. 
     Фінал аповесці трагічны. Усе загінулі. Але адны загінулі мужна і самаахвярна, усведамляючы важнасць і неабходнасць ахвяраваць сваім жыццём дзеля Радзімы — яны дастойна прайшлі выпрабаванне вайной. А другія, згубіўшы сумленне і годнасць, — як здраднікі.

Брэст – гэта цікавы горад Беларусі, размешчаны прама на мяжы з Украінай. Паглыбіўшыся ў гісторыю, даведаемся, што першае згадванне пра яго адносіцца яшчэ да пачатку 11 стагоддзя, а гэта аўтаматычна робіць яго адным з самых старажытных у краіне. Акрамя гэтага, Брэст, вядома ж, мае заслужаную славу горада-героя. У час трагічных падзей Другой сусветнай вайны ён самааддана адбіваў напад фашысцкіх войскаў. Па плане ворага, дадзены населены пункт планавалася захапіць за лічаныя секунды, а ў выніку крэпасць трымалася і не падавалася захопніку цэлы тыдзень. Нельга не згадаць, што цяпер гэтая самая крэпасць лічыцца не толькі самым знакамітым турыстычным аб'ектам, але і сапраўдным прыкладам мужнасці усяго былога Савецкага Саюза. На дадзены момант горад Брэст, славутасці якога згадваюцца ва ўсіх без выключэння даведніках краіны, чыста геаграфічна падзяляецца ракой Мухавец на дзве паловы. Паўночная частка ўяўляе сабой папулярную турыстычную зону, хоць, да жаль, да нашага часу ў горадзе захавалася толькі невялікая колькасць гістарычных пабудоў. Паўднёвая ж палова прадстаўлена спальнымі раёнамі з досыць развітой інфраструктурай. У цэлым Брэст, славутасці ў якім сустракаюцца літаральна на кожным кроку ў абедзвюх паловах горада, лічыцца вельмі прыгожым населеным пунктам, які быў пабудаваны ў унікальнай мясцовасці і акружаным практычна некранутай прыродай