Составить сочинение про весну по языку 4класс

Кожная пара года асаблива прыгожая, але вясна, мне так здаецца, найпрыгажэйшая. З прыходам вясны быццам зараждаецца новае жыцця. Рэчки вызваляюцца з-пад халоднага льду, што укрывау яе усю зиму. Дрэвы прачынаюцца ад сну и распускаюць новыя лисця. Птушки здалеку прылятаюць на родную зямлю и звонкими галасами прабуджаюць нават усю зямлю ад крэпкага сна. Сонейка так сама прачынаецца и пачынае з новай силай асветливаць, саграваць усю зямлю. Чалавек так сама становицца найвесялейшым, падаткавым. Зимняя халодная пагода змяняецца на цеплую, ласкавую, вясеннюю. Цяпер ужо людзи апранаюць больш легкае адзенне. Нават увесь мир усю зиму чакау вясны, каб зноу адчуць цеплыню, ласкавасць, прыажосць роднай прыроды. Вось за гюта я так кахаю вясну.

Диалог между дочкой и мамой о покупке школьного костюма.
Мама:
-Ну что,дочка,надо тебе школьный костюм купить.
Дочка:
-Мамочка!Зачем мне он нужен? Мне и так хорошо,есть,что надеть!
-А вот Людмила Николаевна на собрании велела купить,вс девочки теперь в школьных костюмах ходить будут.Только подумай,что покупать будем:брючный костюм или с юбкой?
-Мама,мне больше нравятся юбки! Всё-таки,я - девочка,а не мальчик,чтобы по школе в штанах ходить!
-Хорошо,дочка! Купим тебе жакет,жилет,юбку и несколько разных блузок.
Пойдёт?
-Да,мам,согласна! Но только жилет не надо,лучше две юбки купим разного фасона и цвета.
-Какая ты у меня умница! А какой цвет ты хочешь?
-Думаю,чёрный и серый.А блузки купим две белые,нарядные и две голубого цвета.
-Когда пойдём? Давай в субботу!
-Ладно,мама! Пойдём в эту субботу,после моей секции.
-Молодец,умница ты моя! Как тебе удобно,ведь у меня выходной.
В субботу дочка и мама отправились в магазин и купили то,что хотели.
Дочка очень была довольна своими обновками

Смешны, «вечна п’янаваты» паэт Юсуфі апявае паходы Бату і можа на правах блазна казаць свайму гаспадару ўсё, што думае. У творы «Лебядзіны скіт» перад чытачом паўстае вобраз паэта-выратоўцы. Юсуфі сваімі вострымі жартамі і словамі з ледва улоўнай іроніяй згладжвае гнеў хана Бату. Ён адзіны сярод захопнікаў, хто шкадуе беларускі народ, і адзіны, хто верыць у яго сілу. Мудры Юсуфі ведае, што Бату загіне, а слова, напісанае паэтам, застанецца. І помніць пра заваёўніка будуць толькі таму, што пра яго напіша паэт.

Хан жа, насупраць, вельмі жорсткі і злы чалавек. Пра гэта кажа, напрыклад, тое, што ён пакінуў жыццё толькі дванаццаці палонным узамен на жыццё Старца. Паэт Юсуфі назваў мозг хана Бату мышыным — мізэрным, палахлівым, маленькім, недалёкім.