1.з якога стагоддзя браў пачатак род яноўскіх? 2.як складваўся лёс прадстаўнікоў рода яноўскіх? 3.як выглядаў радавы палац яноўскіх, калі там апынуўся андрэй беларэцкі? што засталося ад былой шляхецкасці? 3.як выглядала надзея яноўская пры першых сустрэчах з андрэем беларэцкім? як яна змянілася за час знаёмства, што на гэта паўплывала? 5.якім было жыццё маладой васямнаццацігадовай дзяўчыны ў ялінах (адносіны да жыцця, кахання, сваёй шляхецкасці)? 6.як загінуў раман яноўскі, бацька надзеі? 7.хто з’яўляўся апекуном надзеі яноўскай? 8.што падарыў надзеі яноўскай на паўналецце апякун, які сэнс ён укладаў у гэтыя падарункі? 9.пасля агучвання апякунскай справаздачы на паўналецці надзеі, мы даведваемся, якой маёмасцю і прыбыткам яна валодае. пералічыце з чаго складалася спадчына яноўскіх? якое радавое пракляцце ляжала на родзе яноўскіх, ад каго яно сыходзіла? дадатковае пытанне: кім прыходзіўся яноўскай свеціловіч? ​

ответ:Адзначце сказы, у якіх на месцы пропуску ставіцца працяжнік.

6. Некаторыя з лугінаўцаў займаліся промысламі: рабілі цэбры, кадушкі, колы, выраблялі рагожы _ ды вазілі сваю “прадукцыю” за дваццаць вёрст у горад на продаж.

7. У прыбярэжных кустах, у парку, у зарасніках лазняку _ шчабятала птаства.

8. Зямля, дрэвы, стрэхі _ пакрыліся звонкай ледзяной коркай.

9. У холад і ў спёку, у дождж і пасля дажджу, маладзіком і ў поўню – ён заўсёды прыгожы, наш родны, наш любы край.

10. Здаецца, усё вакол: кветкі, промні, птушыныя песні _ яднаюцца ў непаўторную мелодыю жыцця, якая запаўняе сабой палі, лугі, лясы.

Объяснение:Адзначце сказы, у якіх на месцы пропуску ставіцца працяжнік.

6. Некаторыя з лугінаўцаў займаліся промысламі: рабілі цэбры, кадушкі, колы, выраблялі рагожы _ ды вазілі сваю “прадукцыю” за дваццаць вёрст у горад на продаж.

7. У прыбярэжных кустах, у парку, у зарасніках лазняку _ шчабятала птаства.

8. Зямля, дрэвы, стрэхі _ пакрыліся звонкай ледзяной коркай.

9. У холад і ў спёку, у дождж і пасля дажджу, маладзіком і ў поўню – ён заўсёды прыгожы, наш родны, наш любы край.

10. Здаецца, усё вакол: кветкі, промні, птушыныя песні _ яднаюцца ў непаўторную мелодыю жыцця, якая запаўняе сабой палі, лугі, лясы.

Настаўнікі хвалююць дзіўныя думкі: падумаць толькі-пры Таганцы прайшоў адзін з самых выдатных стагоддзяў ! Колькі было за гэты век пераваротаў, адкрыццяў, войнаў, колькі жыло, славілася і памерла вялікіх людзей ! А ён ніколі паняцця не меў пра ўсё гэта. Цэлых сто гадоў бачыў ён толькі гэтыя коноплянники ! І сядзіць ён так пакорліва, так чорныя, высушаныя за стагоддзе рукі перахрысціў скрыўленыя працай пальцы. З-пад насунутай шапкі бачныя вочы рэдкіх броваў, стомлена прыпаднятых. Выцвілыя вочы нічога не выказваюць. Ён, гэты стогадовы чалавек, яшчэ чуе, бачыць, памятае ўсё, што трэба зрабіць па хаце, ведае, дзе што ляжыць ... І ўсё ж ён у забыцці, у свеце сваіх далёкіх успамінаў