Вчем заключается вранье и горе в рассказе "горький липовый мед? " ​

Вмире миллион видов деревьев.их просто невозможно перечислить.но одно из них мне наравится-это береза! .да,она напоминает мне красоту природы.настоящюю красоту.берёзу можно олицитворть как девушку с золотистыми косами., на руси не встретишь другое такое дерево, о котором бы слагалось столько пословиц и поговорок, пелось столько песен. но если все же малосведущий человек может спутать одно дерево с другим, то березу каждый узнает сразу.во всем мире не сыщешь дерева с такой ослепительной белой корой. за эту-то белую кору и получило дерево свое название «береза». в индоевропейских языках корень «бер» означает «светлый, ясный». тот же корень в названии верхнего слоя коры — бересте, которая и придает дереву неповторимую окраску содержащемуся в ней органическому красителю бетулину. вы не представляете как прекрасно побывать в чаще берёз,вдохнуть свежий воздух в этой чаще,лечь под неё и читать какую нибудь книгу.а как красива берёза осенью,как будто в золоте! это моё любимое дерево,потому что оно особенное!

дзеяслоў як часціна мовы.  спрагальныя і неспрагальныя формы. дзеяслоў — часціна мовы, якая абазначае дзеянне або стан прадмета як працэс. напрыклад, дзеясловы будаваць, ткаць, ісці, узараць, малаціць абазначаюць дзеянне; дзеясловы маўчаць, спаць, радавацца абазначаюць стан прадмета.

значэнне дзеяння ці стану могуць мець і іншыя часціны мовы, але толькі дзеяслоў паказвае іх як працэс; параўн., напрыклад, назоўнікі касьба, малацьба і дзеясловы касіць, малаціць; прыметнікі радасны, сон-ны і дзеясловы радавацца, спаць.

дзеясловы маюць граматычныя катэгорыі трывання, стану, ладу, часу, асобы, ліку. формы прошлага часу маюць яшчэ і катэгорыю роду. дзеясловы могуць быць пераходнымі і непераходнымі, зваротнымі і незва-ротнымі. усе формы дзеяслова падзяляюцца на спрагальныя і неспрагальныя. да спрагальных адносяцца формы, якія спрагаюцца, г. зн. змяняюцца па асобах, ліках (расказваю, расказваеш, расказвае, расказваем, расказваеце, расказваюць); часах (расказваю, расказваў, буду расказваць); ладах (расказваю, раскажы, расказаў бы); у форме прошлага часу змяняюцца і па родах (расказваў, расказвала). да неспрагальных адносяцца формы, якія не спрагаюцца. гэта інфінітыў (неазначальная форма дзеяслова): прачытаць, занесці, пасеяць; дзеепрыметнік: прачытаны, занесены, пасеяны; дзеепрыслоўе: прачытаўшы, занёсшы, пасеяўшы. спрагальныя формы дзеяслова ў сказе з'яўляюцца выказнікамі: прайшла вайна, як віхор-навальніца пад грукат перуноў, а край жыве, гаючая крыніца струменіцца ізноў. неспрагальныя формы маюць розныя сінтаксічныя функцыі. дзеепрыметнік можа быць азначэннем і выказнікам, дзеепрыслоўе — акалічнасцю: плынь імкліва заварочвала пад чорны цяністы бераг дубовага гаю,падмывала, , аголеныя карані. (кір.) неба ўсеяна яркімі зоркамі. інфінітыў можа быць любым членам сказа. інфінітыў мае суфіксы -ць, -ці, -чы: гаварыць, несці, бегчы. у зваротных дзеясловах пасля суфікса інфінітыва ёсць суфікс -ся (-ца): несціся, сустрэцца.