1.якой бачыцца пані мар'я даніку мальцу? уражанне пры перштым зна-ёмствезнешні выглядпаходжаннеузаемаадносіны з вучнямиадносіны да беларускаймовыпані мар'я — кіроўнічыха уплыў настаўніцы на света-погляд вучняўпані мар'я — маці і жонка​

Мая матуля сярэдняга росту, не высокі і вельмі стройная, як бярозка. Валасы ў яе рудыя, злёгку хвалістыя і не доўгія - да плячэй. Вочы зялёныя і вялікія. Тата кажа, што ў мамы вочы, як у кошкі. Скура колеру, я б сказаў, кроў з малаком. А на роўным маленькім носіку рассыпаліся вяснушку. Узімку іх не моцна відаць, а вясной, як толькі прыгрэе цёплае сонейка, яны тут як тут. На правай шчацэ ў мамы радзімка. Мама ў нас як сонейка. Што б не здарылася яна ніколі не падае духам і заўсёды стараецца ўсміхацца. А калі мама смяецца, то на шчоках у яе з'яўляюцца ямачкі. Вусны ў мамы тонкія, далікатна ружовага колеру. Калі мама кудысьці збіраецца і наносіць макіяж, яна карыстаецца ярка чырвонай памадай.

ПЕРЕВОД:

Моя мамочка среднего роста, не высокая и очень стройная, как березка. Волосы у нее рыжие, слегка волнистые и не длинные - до плеч. Глаза зеленые и большие. Папа говорит,что у мамы глаза как у кошки. Кожа цвета, я бы сказал, кровь с молоком. А на ровном маленьком носике рассыпались веснушку. Зимой их не сильно видно, а весной, как только пригреет теплое солнышко, они тут как тут. На правой щеке у мамы родинка. Мама у нас как солнышко. Что бы не случилось она никогда не падает духом и всегда старается улыбаться. А когда мама смеется, то на щеках у нее появляются ямочки. Губы у мамы тонкие, нежно розового цвета. Когда мама куда-то собирается и наносит макияж, она пользуется ярко красной помадой.

У прадмове паэт не толькі падкрэсліваў думку аб ім, што мова народа з'яўляецца падмуркам нацыяальнага дома, але і перасцерагаў, што знікненне моы прыводзіць да зніккення нацыі: «Шмат было акіх народаў, што страцілі найперш сваю мову, так к той чалавек перад скананнем, катораму мову зойе, а потым і зусім замёрлі. Не пакідайце ж мовы ашай беларускай, каб не ўмерлі!» Родная мова, нацыянальныя традыцыі і культура — вось сапраўдны скарб, які атрымалі нашчадкі ад сваіх продкаў. Справа іх гонару і годнасці зберагчы і памноыць гэты скарб. Менавіта да гэтага заклікаў вялікі патрыёт нашай Айчыны Францішак Багушэвіч.