Написать сочинение на . ким я хачу стаць.

Кожны чалавек хоць раз у жыцці задумваўся над тым, ці правільна ён выбраў прафесію, ці падыходзіць ён для сваей працы. Нярэдка людзі разумеюць, што выбралі непадыходную прафесію. Каб такіх думак не ўзнікала, варта яшчэ ў дзяцінстве пачынаць задумвацца аб будучыні, разглядаць усе магчымыя варыянты, прымаць пад увагу парады блізкіх і родных людзей, і, безумоўна, апошняе слова ў прыняцці такога няпростага рашэння, у любым выпадку, павінна заставацца за вамі і толькі за вамі. Як мне здаецца, ідэальная праца – гэта магчымасць займацца любімай справай у спалучэнні з добрай заработнай платай.
Калі казаць пра мяне, то я з дня ў дзень старалася знайсці занятак, якое прыйшлося б мне па душы. І вось, нарэшце, выбар зроблены. Я вырашыла, што ў будучым стану журналісткай. Пры выбары гэтай прафесіі я старалася абапірацца на свае асабістыя перавагі, улічваючы ўменні і здольнасці. У выніку я знайшла менавіта тое, што, на мой погляд, ідэальна мне падыходзіць.
Мая будучая прафесія даволі-такі незвычайная, патрабуе творчага падыходу і поўнай аддачы ад мяне. Калі казаць аб ёй больш падрабязна, то можна адзначыць, што ў працы журналіста, як і ў любой іншай, ёсць свае плюсы і мінусы.
Такім чынам, журналістыка. Гэта, перш за ўсе, праца з тэкстам і «сырымі» інфармацыйнымі дадзенымі. Маёй задачай будзе з’яўляцца збор, апрацоўка, і выклад даступным і цікавым мовай інфармацыі для аўдыторыі. Прафесія журналіст – адна з самых запатрабаваных, таму, я спадзяюся, што да таго часу, калі я скончу інстытут, вакансій будзе звышдастаткова, і я змагу займацца любімай справай.
Перавагамі абранай мною прафесіі я магу назваць магчымасць падарожнічаць і сустракацца з абсалютна рознымі людзьмі. Акрамя таго, журналісты маюць права бываць там, куды звычайным людзям ўваход забаронены. Працуючы журналісткай у выдавецтве або, напрыклад, у газеце, я змагу сябе праявіць, як чалавека мэтанакіраванага і працавітага. Акрамя гэтага, я валодаю добрай памяццю, што таксама спатрэбіцца мне на падобнай працы.
Узважыўшы ўсе «за» і «супраць» у гэтай прафесіі, я выявіла ўсяго два мінусу. Першы недахоп – гэта ненармаваны працоўны дзень, а другі – журналістыка ўваходзіць у спіс небяспечных прафесій і займае зусім не апошняе месца. Але хіба можна адмовіцца ад усіх тых перспектыў, якія перада мной адкрые гэтая цікавая прафесія дзеля лішняга гадзіны сну ці адпачынку? Мне здаецца, што не.
Як можна заўважыць, пераваг у абранай мною прафесіі значна больш, чым недахопаў. Акрамя ўсяго вышэйсказанага, варта таксама дадаць, што, раз я збіраюся працаваць у выдавецтве, то праца шмат у чым будзе калектыўная, а значыць, будуць важныя ўзаемаадносіны паміж людзьмі, з якімі мне трэба працаваць. Так як калектыў – гэта аб’яднанне людзей, то я, будучы членам гэтага аб’яднання, паспрабую зрабіць усе, што ад мяне залежыць, каб складацца з маімі калегамі ў добрых сяброўскіх адносінах. Важна будзе навучыцца быць талерантнай, а таксама, старацца па меры магчымасцяў дапамагаць супрацоўнікам у выпадках ўзнікнення ў іх цяжкасцяў.
Акрамя гэтага, трэба будзе шмат працаваць, развіваючы і ўдасканальваючы свае здольнасці, паляпшаючы сваю працу і павышаючы ўзровень кваліфікацыі, каб атрымаць нейкія перавагі на фоне іншых, такіх жа, як і я работнікаў выдавецтва, што дапаможа мне прасоўвацца ўверх па кар’ернай лесвіцы. Павышэнне па службе, павага калегаў і адсутнасьць заўваг і прэтэнзій з боку працадаўцаў будуць азначаць, што я не памылілася ў выбары прафесіі, і не ўзнікне нават думкі аб тым, што праца для мяне непосильна або чым-то не задавальняе. А гэта ж самае галоўнае – любіць сваю прафесію.

Вулица выводзиць на рынак.Ён застауле.Н..ы вазами з паднятыми угору аглоблями.Шум и тлум стаиць навокал.Игнась глядзиць па бака.Х.. и дзивицца, як многа сабралася людзей.Вунь на возе сядзиць тоусты мужчына.Ён прымайстравау да аглобли вагу - стралу и гандлюе яблыками.
Бацька увесь час трымае у руках лейцы и варочае беднага Гнядога и туды и сюды : гэта каб не зачапицца за чый-небудзь воз.А Гняды так стараецца дастаць канюшыну, або сена з чужога воза нибы не... ну тры дн.i..
Усю дарогу Алеся адольвали неспакойныя думки.Прывыкшы спаць у дарозе, ён заплюшчыу вочы, але яму усё мроилися дрэвы и сон зникау.Колы кацилися пациху, драбины рыпели пагражаючы, нибы вось- вось ра.сс..ыплюцца, и Алесем авалодала такая абыякавасць да усяго навакольнага,што ён нi.. разу н.е. падагнау каня.
Адзинокия дрэвы у палях, нерухомыя и бязгучныя ,н.е.. кивали н..i. адной сваёй галинкай.Ноч насунулася знянацку. Алесь н.е. зауважыу як сцямнела.На захадзе як след ад сонца засталася тольки (жоута-чырвоная паласа и тая увачавидки ра...сплывалася у цемр.ы.
Прыгадау даунину маладосць.Ды якую даунину! Хлопцам будучы таксама на заробки хадзиу,па Расе пл.ыты ганяу,вугаль палиу,лес рыхтавау. Працы перароблена не зличыць. А кольки пражыу? Глупства:только чацвёрты дз.е.сятак скончыуся,а старасць ужо сивизной у галаву ды бараду лезе.

У  мяне, ёсць сабака. Завуць яго Жуля. Гэта невялічкі сабака. Сам ён увесь чорны, а лапкі і грудка жоўтыя. Вочы ў яго вялікія, круглыя і зяленыя. 
Ён жыве у нас ужо дзесяць год. Кармлю я свайго сабаку тры разы ў дзень. Ён вельмі любіць малако, цукар і костачкі. Мы з ім заўсёды ходзім гуляць у лес.Я кідаю яму галінкі, а ен іх прыносіць. Жуля вельмі разумны сабака, адданы. 
Аднойчы ў яго жыцці здарыўся такі выпадак. Летам мой тата з сябрамі пайшоў на возера пасля працы і ўзяў з сабой Жулю. Татка з сябрамі смяяліся, купаліся і жартавалі. Раптам адзін татаў сябар пачаў тануць. Тата не разгубіўся  і кінуўся на дапамогу, і якое ж было яго здзіўленне, калі Жуля кінуўся за ім. Калі яны ўжо падплывалі да берага і ў таты не хапала больш моцы плыць далей, наш сабака схапціў тату за валасы  і пачаў цягнуць да берага.
З таго самага часу тата палюбіў Жулю яшчэ больш. Мы заўседы ўспамінаем гэты выпадак.
Вось такі ў нас разумны і адданы сабака. Для нас ен не проста жывела, а самы сапраўдны член нашай сям’і.