мы усе абязаны сваим жыццем героям, якия баранили нас 4 гады. гэтыя людзи шмат усяго зрабили для пабеды, чаго тольки яны не бачыли. и прайши нават праз усе. у них не было вады, яды, и, нават, медыцынских прыборай, каб раненым у цяжкай битве з врагом. не кожны адважыуся пайци по гэтаму цяжкаму шмат чалавек загинула у тых страшных многия не звярнулися дадому, згинула шмат дзяцей. каб не забыць их вялики подвиг, как не забыць тых страшный часоу, как такого больш николи не здарылась, трэба памятаць и паважаць тых вяликих
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Устаўце прапушчаныя літары, раскрыйце дужкі і пастаўце, дзе трэба, знакі прыпынку: 2. ці мала на свеце цудоўных мясцін? давялося мне пабываць усюды. бываў я на поў і на далёкай поўначы захапляўся (не)разгаданым прыроды паўночным . ласкавы сонечны поў казачныя прасторы (ч, ч)орнага мора высокія снежныя горы (к, к)аўказа пакінулі (не)забыўны ўін аб іх гордай і ветлівай і. так на свеце вельмі многа прыгожых мясцін добрых людзей сяброў. мабыць (ні)чога лепшага за іх на свеце . аднак дзе б я (ні) быў якія б цуды (ні)ўлялі перад маімі вачыма заўсёды прамяністае святло роднага мястэчка дзе жылі бацькі і бацькі маіх бацькоў дзе я сам (у)першыню захапіўся прамяністасцю пахам кветак на мурожных лугах спевам жаваранка пад высокімі сінімі і. вось так і прыгадаць кожны кожную сцяжынку і лагчынку дзе над люстрам блакітным нашага азярка празрыстыя і. (не)адна навала грозна прашумела над маёй (р, р)адзімай. захопнікі колькі разоў агнём і змяталі мястэчка з зямлі. але і мінулым і ім днём яно для мяне самае ветлівае утульнае і (па)свойму прыгожае бо тут і мае дзіцячыя гады і . мне што тут усё засталося (ня) хоць упартыя і доўгія часы зрабілі івыя папраўкі ва ўсім. я часта сюды ў госці да ў. раніцаю калі (не)апала раса калі гулкае як паветра перапоў залатым прамяністага сонца іду я ў шырокія прасторы палёў. (м. хведаровіч)
ці многія з нас зараз звяртаюць увагу на бабуль і дзядуль? шмат хто разважае так: «а чаго на іх азірацца? яны ўжо пажылі сваё. чаго ім яшчэ трэба? » а яны ж таксама людзі, і ім патрэбна чалавечая цеплыня. тым болып, што яны могуць падзяліцца з намі сваімі і. старыя людзі жылі бліжэй да зямлі, і яны не забываюцца, як часам мы, аддзячыць ёй за цеплыню і шчодрасць. можа, калі-небудзь трэба прыслухацца і да старых і людзей? магчыма, яны часта не разумеюць нас, сённяшніх, бо жылі ў зусім іншы час, калі маральныя каштоўнасці былі інакшыя. але заўсёды яны дапамогуць трапнай заўвагай, падбадзёраць ласкавым словам.лёс старых людзей шмат у чым залежыць ад нас. беражыце іх, людзі, прашу вас! беражыце.