Ён з д на кусце і на дрэве быць можа, а з т ён -драу́ляная агароджа

Адгадка: плоД i плоТ.

Я хачу расказаць гісторыю жыцця майго хатняга ўлюбёнца, ката Барсіка.

Яго падарылі нам тры гады таму як асобіна жаночага полу, якую мы назвалі Басей. Шапіках падрасла і апынулася Барсік, але ласкальных Бася так і замацавалася за ім.

Барсік быў гуллівым пухнатым камячком золотйсто-белага колеру з блакітнымі вачыма. Але паступова з цудоўнага маленькага кацяняці Бася ператварыўся ў дарослага выхаванага, ката. Цяпер ён нікому не падпарадкоўваўся: быў незалежны і важны. Жартам мы празвалі яго "інтэлігентам". Калі ўвесну мы прывезлі яго да бабулі ў вёску, ён адчуў шок - прасядзеў за канапцы больш сутак.

Да майго прыезду, праз два месяцы, Бася ўжо асвоіўся. Пазней бабуля распавядала мне, як суседскі кот загнаў Басю на самую верхнюю галінку грушы. Бабуля прачнулася ад крыкаў і выбегла, каб дапамагчы кату. Бася паспрабаваў саскочыць з дрэва, але падвярнуў лапу. Прыйшлося бабулі даглядаць за Басяй: яна наклала яму на лапу шыну. Прайшоў тыдзень. Стаяў дажджлівы дзень, на вуліцы было

На карціне намаляваныя клёны і іншыя дрэвы, пакрытыя жоўтай восеньскай лістотай. За дрэвамі-паляна, на якой знаходзяцца дзве сарокі, чорна-белае апярэнне якіх вылучаецца на фоне кветак восеньскага лесу і падкрэслівае прасторавы эфект. Мяркуюць, што першапачаткова птушак на пейзажы не было, і яны былі ўнесены туды па прапанове мастака Валянціна Сярова, блізкага сябра Астравухава[2].

Як і некаторыя іншыя карціны Астравухава, "Залатая восень" можа быць аднесена да "пейзажу настрою", найбольш вядомымі прадстаўнікамі якога ў рускім жывапісе былі Ісаак Левітан і Аляксей Саўрасаў[3][4].

Вядомы таксама напісаны ў 1885 годзе эцюд для гэтай карціны, пад назвай "Восень", які знаходзіцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі