У нашай трохпакаёвай кватэры больш за ўсё мне падабаецца мая пакой. Хоць яна не вельмі вялікая, і адчуваю сябе ў ёй лёгка і свабодна. Большую частку часу я праводжу за сваім пісьмовым сталом, які стаіць каля акна. Акно ў пакоі адно не вельмі вялікае. Затое з шырокім падваконнікам, на якім стаяць у збанках кактусы. Я вельмі люблю за імі заляцацца. Справа на стале стаіць настольная лямпа. Злева ляжаць сшыткі, стаяць падручнікі шэраг. Тут жа ляжыць кніга, якую я ўвесь час чытаю, - «Зоркі вялікага футбола».
Я даўно захапляюся футболам. Таму ў маім пакоі ўсюды партрэты вядомых футбалістаў. А вялікі плакаце футбалістамі зборнай Украіны вісіць на сцяне побач са сталом.
А яшчэ я магу гадзінамі сядзець за кампутарам, які стаіць на адмысловай падстаўцы ў куце пакоя.
Злева ўздоўж усёй сцяны - вялікі кніжны шафу. У шафе ёсць стэлажы з адкрытымі і зачыненымі палічкамі. На паліцах стаяць кнігі. Гэта збору твораў класікаў рускай, украінскай і зарубежнай літаратуры. Стаяць кнігі пра спорт, гістарычная літаратура, даведнікі і энцыклапедыі, а таксама ўсе выдадзеныя ў нас кнігі Говарда аб Конан, маім любімым герою. На стэлажах з зачыненымі паліцамі я захоўваю шахматы, даміно і іншыя настольныя гульні. Там знаходзіцца мой спартыўны інвентар. Там жа ляжыць гадавая падпіска часопіса «Фугбол».
Справа ад уваходнай дзвярэй стаіць канапа-ложак, дзе я адпачываю. Поддиваном ляжаць гантэлі, футбольны мяч. На сцяне побач сдиваном вісіць вялікі прыгожы дыван. На падлозе таксама лежитковер. У маім пакоі заўсёды чыста і ўтульна.
Я прачытаў аповесць В.Быкава “Жураўліны крык”. Гэтая аповесць, як і іншыя творы Быкава, што я прачытаў, пра вайну. Апісання ваенных дзеянняў у творы не шмат, больш старонак адведзена апісанню настрою і стану герояў, іх успамінам і перажыванням. З усіх салдат, якія засталіся на пераездзе затрымліваць ворага, мне найбольш спадабаўся Свіст. Вясёлы і знаходлівы, Віцька дапамагаў воінам забыцца пра тое, што іх, магчыма, чакае смерць. Яго жарты падымалі ў салдаіт настрой. Віцька Свіст сам вельмі шчодры чалавек і не любіць скупых. Гэтая рыса яго характару вельмі добра раскрываецца ў эпізодзе з салам Пшанічнага. Іншы на яго месцы мог бы дамовіцца з Пшанічным і ціхенька з’есці сала толькі ўдваіх. Але Віцька так ніколі не зрабіў бы. Ён добра разумее, што ўсе воіны галодныя. Таму, забраўшы падманам сала ў Пшанічнага, Віцька прапануе зварыць кашу на ўсіх. Вядома, не вельмі добра, што ён гэта зрабіў падманам, але ў дадзенай сітуацыі іншага выйсця не было.
Мінулае Свіста дае нам зразумець, што ў гэтага хлопца ў жыцці не шсё было гладка. Ён быў уцягнуты ў нячыстую справу: абкрадванне дзяржавы. За гэта Свісту давялося нават пасядзець у турме. Але сваю памылку Віцька зразумеў сам і хутка выправіў яе.
Калі пачалося вайна, Свіст разам з іншымі воінамі апынуўся на фронце. А ў хуткім часе — і на пераездзе. Калм з’явіліся немцы і стала зразумела, што прыйдзецца загінуць, Свіст ні на хвіліну не падумаў пра здраду. Ён смела і адважна змагаўся да канца, падтрымліваў дух астатніх.
Васіль Быкау ставіць перад сваімі героямі праблему выбару і або здрадзіць Радзіме, або стаць яе абаронцам. Віцька Свіст выпрабаванне вытрымаў, нягледзячы на крымінальнае мінулае і памылкі ў жыцці. За гэта не патрэбна яго вельмі строга судзіць, таму што ў кожнага чалавека ёсць свае памылкі. Але адна справа, калі чалавек разумее свае памылкі і ў далейшым не робіць іх, і другая справа, калі чалавек робіць памылкі і ў далейшым іх не выпраўляе.
Вось за гэтыя рысы характару мне і спадабаўся Віцька Свіст.
Подробнее - на -
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Сочините предложения из слов: матуля, мая, продкi, родня