5бяззлучнiкавых складаных сказау з мастацкай лiтаратуры.

Васіль Быкаў "Знак бяды"

1. Неба спрэс усцілалі хмары, сонца не паказвалася ад рання.

2. А так шэрае непрытульнае поле захлыналася ў ветраным шолаху быльнягу ды ўкарэлага каліўя бульбоўніку на шырокай пагоркавай ніве; міжвольна карцела адвярнуцца ад ветру, тужэй захінуць полы ватоўкі і не кратацца. 

3. Толькі неяк пад вечар на гасцінцы стала вальней, рух парадзеў, гатовы зусім прыпыніцца, чырвонаармейцы пачалі паварочваць у поле абапал дарогі і разышліся ўпоперак па бульбоўніку.

4. На сядзібе ўсё ж застаўся Пятрок - сядзібу нягожа было пакідаць без нагляду.

5. Усё ж ёсць Савецкая ўлада, знойдзецца нейкая ўправа на тых разбойнікаў у лесе.

«Ну і паслаў ж ім бог дзіцятка! Не дзіця, а камяк голых нерваў. Палкі. Калючы. Кемлівых. У нас гэтых разумнікаў не бывае, а калі дзе і трапіцца, то пра такі звычайна кажуць: малады, ды ранні ». "... ён - ня матэматык, не музыка, ня шахматыст, ня паліглот, а зусім нечакана - вундэркінд-палітык».
Сын - цэнтральны персанаж гэтай п'есы. Вельмі складаны, супярэчлівы, шматпланавы вобраз. І, вядома, вельмі ўмоўны. Ён жыве ў сям'і, абсалютна пазбаўленай якіх-небудзь прыкмет маралі. І ў выніку такога выхавання з часам ён прыходзіць да высновы, што для дасягнення жыццёвага поспеху чалавек павінен займацца шантажом, падманам, крывадушнасцю, быць подлым і беспрынцыпны. Ён вучыцца быць такім, пастаянна практыкуецца ў гэтых навыках - для пачатку ў сям'і сваіх бацькоў, а ўжо потым пераносіць іх у палітыку.
У канцы, на шчасце, Сын становіцца звычайным падлеткам і разумее, што яго сям'я глыбока заганная. Але для таго, каб прыйсці да гэтага разумення, ён перажывае сапраўдную трагедыю, таму што ў яго ёсць сястра, якая падбірае тыя яго якасці, якія ён адкідвае прэч, як непатрэбныя: дабрыню, шчырую сумленнасць, ласку. Ён лічыць, што яны перашкодзяць яму стаць тым, кім ён хоча стаць, а яна перакананая, што без гэтых якасцяў - чалавек не паўнавартасны.
Таму я прыйшоў да высновы, што Сын - хутчэй геній зла, таму што зло вельмі вынаходліва і тонка можа хавацца пад маскай дабра, шчырасці і разумення.

У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя! Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць. Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання. Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы. Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей. Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!