Нужно раскрыть скобки. 1. адсюль, знізу, агнёў вёскі не відаць, але, уважліва (прыгледзецца), можна ўбачыць іх слабыя водбліскі паўзверх цёмнай лавы дрэў. 2. глядзелі хлопцы, як на дзіва, як дзядзька, цеста (замяшаць), качаў галушкі, міску (узяць 8. каля хаты ў садочку, (схіліцца) ціхенька ў куточку, стаялі дзве вярбы старыя. 9. яна стаяла, (пакласці) на галаву сноп, і ўсміхалася яму, (паказваць) дробныя белыя зубы. 10. ёй зрабілася млосна і разам з тым лёгка, як бы з плячэй звалілася нешта чужое і важкае, як бы нейкая стынь пакідала душу, (даваць) у ёй месца вясноваму водару.

1. прыгледеўшыся
2. замяшаўшы, ўзяўшы
8. схіліўшыся
9. паклаўшы, паказваючы
10. даючы

- Прывітанне! Можна з табою пазнаёміцца?
- Канешне! Мяне Света завуць. А цябе?
- А мяне Алесь.
- Прыгожае імя.
- Мяне назвалі ў гонар дзядулі, які загінуў у час Вялікай Айчыннай вайны.
- Эх, а мяне ў гонар гераіні любімага матулінага рамана.
- У цябе таксама прыгожае імя. Вельмі мілагучнае.
- Дзякуй! Алесь, а ты з нашай школы?
- Не. Але з верасня пайду туды. Мы толькі што пераехалі ў гэты раён.
- Выдатна! Зможам часта сустракацца.
- Света, было вельмі прыемна з табою пазнаёміцца. На жаль, трэба бегчы, бо спазнюся да рэпетытара. Дай мне свой нумар. Я табе пазваню.
- Пішы: 333-44-66.
- Запісаў. Пазваню абавязкова.
- Буду чакаць. Да пабачэння!
- Да пабачэння!

- Прывітанне! Мы, здаецца, не знаёмыя. Мяне Саша завуць.
- Прывітанне! А мяне Лена. Прыемна пазнаёміцца.
- Мне таксама. Як табе свята?
- Весела. Але я не вельмі люблю шум, таму мне тут няўтульна.
- Тады навошта ты сюды прыйшла? На такіх святах ціха не бывае.
- Не хацела крыўдзіць сяброў.
- Ты, мабыць, не з Мінску. Тут усе звыклыя да шуму. 
- Са Слуцку. Але справа не ў гэтым. Ад моцнага шуму ў мяне пачынае балець галава. Думаю, зараз ужо можна ісці адсюль. У самы разгар святкавання ніхто і не заўважыць.
- Хочаш, я правяду цябе да дому? Зможам пазнаёміцца бліжэй.
- Канешне, буду рада.
- Тады я пайшоў за курткаю.
- Добра, чакаю цябе каля дзвярэй.