Написать мини рассказ по бел мове для 3 класса восеньския прыгоды кляновага листка

Каля школы расло шмат маладых кленау.Восенню лисце на их стала жоутае и чырвонае.Легки ветрык наляцеу на дрэвы и закружыу рознакаляровыя листочки у вяселым карагодзе Адзин цикауны листочак,прыклеиуся да акна.Паулику спадабауся листочак,ен быу рознакаляровы.На гэтым листочеку было,аж тры колера,жоуты,чырвоны и аранжавы. Ен быу таки прыгожы,што Паулик рашыу пасля урокау,яго знайсци.Кали уроки скончылися,то Паулик хуценька пабяжау,на вулицу шукаць прыгожы листочак.Кали Паулик знайшоу свой прыгожы листочак,и адразу падорыу своей настаунице.

Галоўным героем аповесці “Сірочы хлеб” з’яўляецца Данік Малец. Хлопчык у хуткім часе застаецца сіратой.Аднак яму пашанцавала сустрэцца з вельмі выдатным чалавекам Міколам Кужалевічам.Мікола быў намнога старэйшы за Даніка, аднак Данік лічыў Кужалевіча сваім лепшым сябрам.Кужалевіч абараняў Даніка ад ворагаў Палуянчыкаў. Таксама Мікола адкрыў хлопчыку свет друкаванага беларускага слова, абудзіў у Даніку нацыянальную годнасць.Адным словам, Мікола стаў настаўнікам юнака.Мікола Кужалевіч распаведаў Даніку пра творчасць народнага пісьменніка Беларусі Янкі Купалы. Прыпадаў хлопчыку заняткі беларускай мовы.Даніку падабаўся яго настаўнік, бо з ім заўсёды было прыемна гутарыць на любыя тэмы і на любое пытаннем Даніка, Мікола заўсёды находзіў адказ.Мікола Кужалевіч адносіцца да той катэгорыі людзей, якія жадаюць людзям дабра і уносяць вялікі уклад у развіццё краіны і роднай мовы. Іменна Кужалевіч дапамог сіраце сфарміравацца у жыцці. Ён заўважыў адароннасць Даніка і вельмі дапамог яму. Разам з Данікам Мікола іскаў жыццёвую праўду, раіўся, адстаіваў свой погляд і усё жыццё жыў дзеля другіх. 

Я люблю вясну, таму што ў гэты час становіцца неяк весялей на душы. Я сяджу на ўроку і радуюся сонцу, якое свеціць ярка і цёпла. Калі я іду са школы, мне сустракаюцца ўсмешлівыя людзі-напэўна яны таксама рады вясне.

Мне здаецца, што здарыцца нешта новае і незвычайнае.

Больш за ўсё мне падабаецца назіраць як змяняецца прырода. Паэты часта у вершы апісваюць гэты час. З першых дзён сакавіка вакол пачынаюць адбывацца дзіўныя рэчы: здаецца, што хтосьці ўключыў вялікую лямпу. Снег растае незаўважна-днём ён яшчэ ляжаў каля пад'езда, а раніцай яго ўжо няма. Толькі ў парку пад дрэвамі ён растае даўжэй. Варта некалькі дзён пагрэць сонейка, як расліны пачынаюць ажываць. На шэрых непрывабных дрэвах з'яўляюцца ныркі, а газоны пакрываюцца ультра яркай зялёнай траўкай.

Па небе плывуць аблокі. Калі легчы на зямлю і назіраць за імі, то можна выдатна павесяліцца. Спачатку конікі ўсякія здадуцца, потым горы высокія, можна нават свой партрэт ўбачыць.

З пачаткам вясны разумееш, што сапраўды спяваюць птушкі. Здаецца, што нават вераб'і цвыркаюць ня як звычайна, а весела і з пералівамі.

Але самы любімы вясновы месяц-май. Не толькі таму, што заканчваюцца заняткі ў школе. Я люблю Свята 9 мая: на вуліцах шмат людзей, дарослых і дзяцей, гуляе музыка, а ўвечары салют прыгожы і яркі настолькі, што дух захоплівае. Ветэраны ходзяць у ваеннай форме з ордэнамі на грудзях. Яны такія старэнькія.

На ваенны парад збіраецца напэўна ўвесь горад. Мяне зайздрасць і гонар распірае, калі па плошчы крочаць роўныя шэрагі салдат, едзе ваенная тэхніка.

У апошнія гады ў траўні ўжо стаіць спякота, таму сядзець у класе ўсё цяжэй і цяжэй. Пасля заняткаў мы з сябрамі ідзем у парк. Там ужо на ўсю моц растуць кветачкі, трава густая і мяккая, а дрэвы шамацяць зялёнымі лісточкамі. Пахі стаяць такія, што галава кругам ідзе.

Калі доўга сядзець пад сонцам, то можна нават загарэць.

За горадам прырода ўжо жыве поўным жыццём. На беразе ракі сядзяць рыбакі, на дачах корпаюцца людзі, стукаюць малаткі – будоўля ў разгары.

Ў