Восень у парке придумать 10 предложений

У парку расце шмат розных дрэў. Восенню ўсё лісце становяцца чырвонымі, жоўтымі і карычневымі. Некаторыя яшчэ застаюцца зялёнымі. Усе дрэвы яркія, рознакаляровыя. Гэта так прыгожа! Частка лісця падае на зямлю. Уся дарожка пакрыта рознакаляровымі лісцікамі. Яны ціха шастаюць пад нагамі. Здаецца, што гэта стракаты дыван.
У парку шмат клёнаў. У іх буйныя разьбяныя лісце. Таксама, ёсць невялікія дубы. Лісточкі ў іх таксама прыгожай формы. Я хаджу і збіраю прыгожыя лісце. Яшчэ шмат расце рабін. На іх вісяць гронкі чырвоных ягад, яны горкія на густ. А птушкі іх любяць. На рабіны зімой часта сядзяць гілі і дзяўбуць ягады. Іншыя птушкі таксама ядуць рабіну.
Восенню часта бываюць дажджы, але бывае і сонечнае надвор'е. Лісце паступова аблятаюць. Зімой усе дрэвы голыя. А вось хвоі і елкі заўсёды застаюцца зялёнымі. Іх у парку расце шмат. Многія птушкі адлятаюць у цёплыя месцы. У небе часта відаць, як ляцяць жураўлі. Яны пабудаваныя ў выглядзе кута.
Шмат птушак ляціць, але некаторыя застаюцца. Напрыклад, вераб'і і галубы. Калі я гуляю ў парку, бяру з сабой семечкі, каб карміць галубоў і вераб'ёў. Гэта вельмі цікава. Галубы блізка падыходзяць, зусім не баяцца. Я ім семечкі кідаю, яны дзяўбуць. А я іх разглядаю. У парку ў любы час года прыемна пахадзіць, заўсёды шмат цікавага.

Осень вошол в парк осень идёт в парк осень любит парк осень читает про парка осень слышал о парке осень ответел это парк осень придумал о парке

ответ:Я прачытаў аповесць В.Быкава “Жураўліны крык”. Гэтая аповесць, як і іншыя творы Быкава, што я прачытаў, пра вайну. Апісання ваенных дзеянняў у творы не шмат, больш старонак адведзена апісанню настрою і стану герояў, іх успамінам і перажыванням. З усіх салдат, якія засталіся на пераездзе затрымліваць ворага, мне найбольш спадабаўся Свіст. Вясёлы і знаходлівы, Віцька дапамагаў воінам забыцца пра тое, што іх, магчыма, чакае смерць. Яго жарты падымалі ў салдаіт настрой. Віцька Свіст сам вельмі шчодры чалавек і не любіць скупых. Гэтая рыса яго характару вельмі добра раскрываецца ў эпізодзе з салам Пшанічнага. Іншы на яго месцы мог бы дамовіцца з Пшанічным і ціхенька з’есці сала толькі ўдваіх. Але Віцька так ніколі не зрабіў бы. Ён добра разумее, што ўсе воіны галодныя. Таму, забраўшы падманам сала ў Пшанічнага, Віцька прапануе зварыць кашу на ўсіх. Вядома, не вельмі добра, што ён гэта зрабіў падманам, але ў дадзенай сітуацыі іншага выйсця не было.

Объяснение:

Мне пашанцавала нарадзіцца ў адным з самых маладых і прыгожых гарадоў Беларусі - у Салігорску. Пра яго я і хачу Вам расказаць.
У гэтым годзе майму роднаму гораду спаўняецца 58 гадоў. Для горада гэта зусім не вялікі ўзрост. Салігорск яшчэ расце і развіваецца, аб чым сведчаць шматлікія будоўлі, новыя мікрараёны, жылыя дамы, школы, дзіцячыя сады і супермаркеты.
Салігорск - невялікі горад. Яго плошча - ўсяго пятнаццаць кіламетраў квадратных. У той жа час, гэта другі па колькасці насельніцтва горад Мінскай вобласці. Салігорск - густанаселены горад. Новых жыхароў сюды прыцягваюць кар'ерныя магчымасці, развітая інфраструктура, прыгажосць горада.
Салігорск з'яўляецца раённым цэнтрам. Ён размешчаны на рацэ Случ. На яе берагах ёсць абсталяваныя месцы для адпачынку. Побач з горадам знаходзіцца Салігорскае вадасховішча. У горадзе ёсць лесапаркавая зона, дзе мясцовыя жыхары з задавальненнем збіраюць грыбы і ягады. На жаль, у апошні час усё большая частка лесапаркавай зоны высякаецца, каб даць месца пашырацца гораду. Мабыць, хутка апошні буйны зялёны куток знікне назаўсёды. Але пакуль што, ў параўнанні з іншымі гарадамі Беларусі, Салігорск - зялёны горад. Тут мноства дрэў, газонаў, кветнікаў. Вясной і летам ад усяго гэтага проста немагчыма адвесці погляд.
Экалагічную абстаноўку ў горадзе псуюць размешчаныя вакол калійныя камбінаты, дзякуючы якім і ўзнік Салігорск. Аднак там пастаянна ўкараняюцца найноўшыя тэхналагічныя распрацоўкі, якія зніжаюць колькасць шкодных выкідаў у паветра і дазваляюць бяспечна жыць у горадзе.
Салігорск з'яўляецца прамысловым горадам. Тут знаходзяцца такія вядомыя не толькі на тэрыторыі Беларусі, але і за мяжой буйныя прадпрыемствы, як "Беларуськалій", "Калінка", "Купалінка", "Пасат".
У нашым горадзе ёсць, дзе добра правесці вольны час. У Салігорску ёсць свой кінатэатр, палац культуры, музей, бібліятэкі. Ёсць тут і рэстараны, бары, клубы і кафетэрыі.
На мой погляд, гораду не хапае яшчэ адной паліклінікі. Наша адзіная паліклініка абслугоўвае больш за сто тысяч насельніцтва горада, а таксама насельніцтва ўсяго раёна. Таму там вельмі вялікія чэргі, а да спецыялістаў практычна немагчыма трапіць. На жаль, замест таго, каб пабудаваць другую паліклініку, у горадзе ўзводзяцца чарговыя супермаркеты і забаўляльныя цэнтры.
Але я ўсё роўна люблю свой горад і не прамяняў бы яго ні на які іншы.