Миколка паравоз краткое содержание на . ​

З аповесці мы даведваемся пра лёс беларускага хлопчыка Міколкі па мянушцы Паравоз, сына паравознага машыніста. Дзеянне разгортваецца ў 1916 годзе. Міколка-Паравоз жыве разам з бацькамі і дзедам ў вагоне. Бацька Міколкі дапамагае падпольшчыкам і трапляе ў турму. Міколка вырашае паскардзіцца цару на начальніка станцыі, які творыць несправядлівасці. Аднак хлопчыка збіваюць жандары прама пад партрэтам цара, і цяпер Міколка марыць пра помсту. Але адпомсціць ён не паспявае - падзеі ў краіне пачынаюць мяняцца з дзіўнай хуткасцю, і домік яго бацькі аказваецца ў цэнтры гэтых падзей, звязаных з Кастрычніцкай рэвалюцыяй. Пазней у гады грамадзянскай вайны разам з дарослымі Міколка прымае ўдзел у барацьбе супраць белагвардзейцаў і інтэрвентаў. Калі станцыю захопліваюць ворагі, ён разам з бацькам сыходзіць да партызанаў. Пры набліжэнні Чырвонай арміі немцы збіраюцца вывезці маёмасць і зброю. Каб перашкодзіць гэтаму, партызанскі атрад атакуе станцыю, але сілы няроўныя. Па дапамогу адпраўляюць паравоз, які Міколку даводзіцца весці самому.

Аповесць Міхася Лынькова «Міколка-паравоз» – рэалістычны па характары твор, напісаны на аўтабіяграфічным матэрыяле.

Галоўны герой – хлопчык Міколка па мянушцы Паравоз. Твор звязан з чыгункай і чыгуначнікамі. Міколка ўмеў адрозніваць тып цягнікоў. Ён па адным гуку пазнаваў бацькаў паравоз. Міколка дапытлівы, ён задае шмат пытанняў бацькам, дзеду, настаўнікам. Бацька заўсёды прывозіў Міколку штосьці цікавае і вучыў сына бачыць незвычайнае ў звычайным. Напрыклад: на вугалі яны знаходзілі адбіткі тых дрэваў, што раслі на зямлі тысячы год таму. Бацька Андрэй расказваў яму цікавыя гісторыі пра гэты самы камень. Гэта дзівіла хлопчыка і выклікала яго павагу да бацькоўскага розуму, і жаданне самому пра ўсё даведацца. Міколка збіраў цікавыя рэчы, што заставаліся ад цягнікоў на рэйках, а з сабраных малюнкаў зрабіў сваеасаблівую «карцінную галерэю». Дапытлівасць часта прыносіць Міколку непрыемнасці.

З раздзела «Міколкавы непаразуменні з богам» мы даведваемся, як Міколка хацеў даведацца, што гэта за таемная істота – Бог. Але патлумачыць яму не маглі ні маці, ні поп у школе. Яны заўсёды яго фізічна наказвалі і Міколку назаўсёды адвярнула ад рэлігіі. Аднойчы праз станцыю ехаў царскі цягнік і Міколка захацеў убачыць цара ці царанят. Ён ускочыў у цягнік і за гэта жандары збілі яго папругамі з царскімі арламі.

У жыцці Міколкі было і шмат шчаслівых старонак. Удзельнікам усіх прыгод быў дзед Астап. Дзед Астап – асоба легендарная. Ён былы мікалаеўскі ваяка, герой турэцкай вайны, кавалер імператарскіх ордэнаў і проста добры, працавіты, сумленны чалавек. Паміж Міколкам і дзедам ёсць шмат непаразуменняў. У раздзеле «Прыгоды Міколкі і дзеда Астапа» паказваецца, што дзед не такі храбры, ён баіцца ракаў, што заблыталіся ў яго барадзе, вужакі, якога выцягнуў з-пад карча. Міколка сумняваецца ў дзедавых гераічных учынках, смяецца, калі дзед называе сябе кавалерам. Яны часта паміж сабой сварыліся, але потым і мірыліся і першы крок рабіў Міколка. Міколка да дзеда адносіцца з павагай. Яны разам лавілі рыбу, адпраўляліся на самыя «рызыкоўныя» справы (хадзілі на паляванне «раздзел Гісторыя з дзедавай «арудзіяй»»), разам абмяркоўвалі хвалюючыя пытанні жыцця.

На працягу аповесці Міколка сталее, становіцца больш свядомым, здольным на гераічныя ўчынкі. Міколка вызваляе арыштаваных немцамі бальшавікоў з пакгаўза, у які ніхто не мог прабрацца. Гераізму ў аповесці шмат, н-д: дзед Астап сваім нечаканым стрэлам дае магчымасць Сёмку-матросу пазбегнуць смерці. У час нечаканага нападу на вёску, калі партызаны не маглі з-за недахопу байцоў прыняць бой, Міколка параіў адступіць пад відам пахавальнай працэсіі, а ў труну замест нябожчыка палажыць кулямёт.

У раздзеле «У нямецкім палоне» Міколку і дзеда Астапа палкоўнік загадвае расстраляць. Міколка чакае смерць па свойму, ён плача не ад страху, а ад шкадавання сваіх родных і блізкіх. Партызаны вызваляюць палонных. Імі камандуе Сёмка-матрос і Міколка пазнаўшы яго крыкнуў дзеду, што гэта той чалавек якога яны выратавалі. Тут прадугледжваецца своеасаблівы павучальны момант: ніколі добрыя справы не прападаюць марна. Міколка замяніў параненага бацьку і сам павёў браняпоезд з чырвонаармейцамі. У аповесці Міколка паказаны кемлівым і разумным, здольным знайсці выйсце з любой сітуацыі.

Надеюсь, что

Pistynovica❤

karotkizmest.by

ответ:бескарыслівыя памочнікі

Падчас першай сусветнай вайны на канадскім эскадренным мінаносцы служыў сабака па мянушцы Кубрык, які адрозніваўся незвычайным слыхам. Пачуўшы шум варожай падводнай лодкі, які не ўхапілі суднавыя прыборы, ён даваў сігнал баявой трывогі.

Цяпер ніхто не скажа, колькі невядомых адважных сабак загінула падчас другой сусветнай, шукаючы міны і ратуючы з-пад абстрэлу параненых. Яны і сувязістаў замянялі, прабіраючыся ў недаступных для чалавека месцах.

Чалавек вучыць сабак шукаць людзей, якія трапілі ў бяду, пахаваных пад руінамі падчас землятрусаў і заваленых снежнымі абваламі ў гарах, знаходзіць карысныя выкапні, пасвіць хатні жывёлу.

У свеце нямала помнікаў сабакам. Жыхары аднаго італьянскага паселішча паставілі помнік сабаку па мянушцы Верны. На працягу доўгіх чатырнаццаці гадоў кожны дзень нязменна хадзiў ён сустракаць свайго гаспадара, забітага фашысцкай бомбай

Объяснение:

ответ:бескарыслівыя памочнікі

Падчас першай сусветнай вайны на канадскім эскадренным мінаносцы служыў сабака па мянушцы Кубрык, які адрозніваўся незвычайным слыхам. Пачуўшы шум варожай падводнай лодкі, які не ўхапілі суднавыя прыборы, ён даваў сігнал баявой трывогі.

Цяпер ніхто не скажа, колькі невядомых адважных сабак загінула падчас другой сусветнай, шукаючы міны і ратуючы з-пад абстрэлу параненых. Яны і сувязістаў замянялі, прабіраючыся ў недаступных для чалавека месцах.

Чалавек вучыць сабак шукаць людзей, якія трапілі ў бяду, пахаваных пад руінамі падчас землятрусаў і заваленых снежнымі абваламі ў гарах, знаходзіць карысныя выкапні, пасвіць хатні жывёлу.

У свеце нямала помнікаў сабакам. Жыхары аднаго італьянскага паселішча паставілі помнік сабаку па мянушцы Верны. На працягу доўгіх чатырнаццаці гадоў кожны дзень нязменна хадзiў ён сустракаць свайго гаспадара, забітага фашысцкай бомбай

Объяснение: