Расстаўце знакі прыпынку. Словы аўтара выдзелены курсівам. 1) Кажа ён старэйшаму сыну , Сцяпану: “Ідзі ты сынку пільнаваць яблыкі”. 2) “Колькі людскім пакаленням свяцілі гэтыя зоркі?” - разважаў сам з сабою настаўнік. 3) Сонейка , пабачыўшы Міхася, падумала:” Бедны хлопчык”. 4) “Ну дачушка, - бацька кажа. У шчаслівы пуць!” 5) Вясна ідзе, думае Міканор:” Пара рыхтавацца да сяўбы”. 6) “Што самае галоўнае было ў маім жыцці? - пытаецца сам у сябе Васіль Сухамлінскі і дае вычарпальны адказ: - Любоў да дзяцей”. 7) Ад правадніцы строгай чую стаіць наш поезд сем хвілін. 8) Хадзем заўтра ў лес прапанаваў мне нечакана Яшка (Г, г)рыбоў багата нарасло. 9) Хораша ў вас тут сказаў Федзя (М, м)ясцінка – любата. 10) Дадому пойдзеш ці ў бібліятэку спытаў Пецька. 7- ў. Расстаўце знакі прыпынку пры мове. 1) Іван Васільевіч ласкава спытаў і доўга мы з табой вось так стаяць будзем. 2) Але ж чакай прыгразіў я птушцы і выйшаў з-за куста (Я, я) цябе ўсё роўна прысачу. 3) Чаго сохнеш, як дзяўчына на выданні жартуе дзед і раіць (П, п)айдзі па вуліцы прабяжыся. 4) Калі аддзяляецца рой растлумачыў пчаляр (П, п)чолы бяруць з сабой у хабатках мёду на трое сутак. Таму яны ў гэты час і не жаляць. ) Мусіць, туман сёння невядома чаму падумаў Андрэй. 6) Не чапай ты лепш медыцыны заступіўся фельчар за сваю прафесію (Б, б)о нічога ты ў ёй не разумееш. 7) Чалавек заўжды спадзяецца сказала гаспадыня і дадала (Н, н)ават наперакор розуму. 8) Прысядзь мякка папрасіла Паўліна. 9) Дзед, прывітанне раптам пачуўся звонкі дзіцячы голас і тут жа дабавіў (М, м)ы ўсе прачнуліся даўно, а цябе няма. 10) Перастаньце абодва пачаў супакойваць тата і ўжо больш цвёрда сказаў (С, с)лязьмі гору не паможаш. ў. Выпраўце памылкі ў сказах з мовай. 1) “Іван Карнеевіч!” – Нечакана гучна сказаў Забаўскі. – І я прашу прабачэння... 2) “Дзівак! Чаму я не прыехаў сюды раней? – Дакараў Пятро самога сябе”. 3) “Не чапай ты лепш медыцыны, – заступіўся фельчар за сваю прафесію, – Бо нічога ты ў ёй не разумееш”. 4) “Няўжо мы спалохалі бусла? – Спытаў Макар і, агледзеўшыся на лугавіну, тут жа ўсклікнуў. – Глядзі вунь туды, глядзі, Пятрусь!” 5) “Няўжо я не здолею – пытаецца сам у сябе Алег і сам жа сабе адказвае, – Не, не змагу”. 6) Маці незадаволена паглядзела на дзяўчыну і ледзь прыкметна прыжмурыла вока. “Сціхні, – гаварыў гэты яе знак: – Пераступі старому”. 7) “Пачакайце. Вось уселімся ў новую хату, – усміхнуўшыся, адказала Ганна Мікалаеўна – першым госцем будзеце”. 8) “Як гэта лётчыкі бачаць у цемнаце? – дзівіўся Мікола, – і прылятаюць дакладна туды, куды трэба”. 9) “Я – дваццаць трэці!” – закрычаў пілот у эфір. – Іду на пасадку”. 10) “Мяркуйце аб чалавеку па яго справах, а не па яго словах”, – Адказаў дзядзька. ў. Запішыце дыялог, расстаўляючы знакі прыпынку (словы аўтара выдзелены курсівам Аўсееў глухаватым але рашучым голасам сказаў Карпенка бяры вінтоўку і на варту // Аўсееў крута павярнуўся на падлозе і запярэчыў // А чаго я // Што я горшы за ўсіх // Без размоў // Давай давай паніч загаварыў Свіст не бойся кашы не празяваеш // Пакінем