Нужны 3 примера у яких не ня з дзеепрыметниками пишыцца разам и асобна

-      Вітаю!

-      Добры дзень! Я магу вам дапамагчы?

-      Так! Мне патрэбна запісаць маю маленькую сястру на кружок танцаў. Гэта магчыма?

-      Канечне. Яна ўжо ходзіць у школу?

-      Не, толькі на наступны год.

-      Даруйце, але ў нас займаюцца толькі дзеці-школьнікі.

-      Відаць, трэба чакаць наступнага году?

-      Я думаю, што вы можаце запытацца ў іншых кружках. Верагодна, ёсць танцы і для маленькіх. Або прыходзьце на наступны год.

-      Дзякуй вялікі і выбачайце за клопат.

-      Няма за што. Усяго найлепшага!

-      Да пабачэння!

 Ці многія з нас зараз звяртаюць увагу на бабуль і дзядуль? Шмат хто разважае так: «А чаго на іх азірацца? Яны ўжо пажылі сваё. Чаго ім яшчэ трэба?» А яны ж таксама людзі, і ім патрэбна чалавечая цеплыня. Тым болып, што яны могуць падзяліцца з намі сваімі ведамі. Старыя людзі жылі бліжэй да зямлі, і яны не забываюцца, як часам мы, аддзячыць ёй за цеплыню і шчодрасць.
     Можа, калі-небудзь трэба прыслухацца і да старых і людзей? Магчыма, яны часта не разумеюць нас, сённяшніх, бо жылі ў зусім іншы час, калі маральныя каштоўнасці былі інакшыя. Але заўсёды яны дапамогуць трапнай заўвагай, падбадзёраць ласкавым словам.Лёс старых людзей шмат у чым залежыць ад нас. Беражыце іх, людзі, прашу вас! Беражыце.