Кем работала мама эмы в рассказе мэры кэт?

Мацi Мэры Кэт вучоная.

Маёвая песня

Па- над белым пухам вішняў,

Быццам сіні аганёк,

Б*ецца, ўецца шпаркі, лёгкі

Сінякрылы матылёк.

 

Навакол усё паветра

Ў струнах сонца залаіых,

Ён дрыжачымі крыламі

Звоніць ледзьве чутна ў іх.

 

І ліецца хваляй песня -

Ціхі, ясны гімн вясне.

Ці не сэрца напявае,

Навявае яго мне?

 

Ці не вецер гэта звонкі

Ў тонкіх зёлках ўапаціць?

Або мо сухі, высокі

Ля ракі чарот шуміць?

 

Не паняць таго ніколі

Не разведаць, не спазнаць:

Не даюць мне думаць зыкі,

Што ляцяць, дрыжаць, звіняць.

 

Песня рвецца і ліецца

На раздольны, вольны свет.

Але хто яе пачуе?

Можа, толькі сам паэт.

 

Асн. думка: трэба і нам прыслухоўвацца да прыроды, каб паняць прыроду.

 Гаворыцца пра прыроду.

Прысвечаны вясне, усёй прыродзе. 

- Прывітанне! Можна з табою пазнаёміцца?
- Канешне! Мяне Света завуць. А цябе?
- А мяне Алесь.
- Прыгожае імя.
- Мяне назвалі ў гонар дзядулі, які загінуў у час Вялікай Айчыннай вайны.
- Эх, а мяне ў гонар гераіні любімага матулінага рамана.
- У цябе таксама прыгожае імя. Вельмі мілагучнае.
- Дзякуй! Алесь, а ты з нашай школы?
- Не. Але з верасня пайду туды. Мы толькі што пераехалі ў гэты раён.
- Выдатна! Зможам часта сустракацца.
- Света, было вельмі прыемна з табою пазнаёміцца. На жаль, трэба бегчы, бо спазнюся да рэпетытара. Дай мне свой нумар. Я табе пазваню.
- Пішы: 333-44-66.
- Запісаў. Пазваню абавязкова.
- Буду чакаць. Да пабачэння!
- Да пабачэння!