Назовите главных героев дикой охоты короля стаха и кратко кто кем является

Андрей Белорецкий (Андрэй Беларэцкі) — главный персонаж, от чьего имени ведётся рассказ. Молодой учёный-фольклорист, занимающийся сбором старинных белорусских легенд. Случайно попадает в имение Яновских во время бури.Надежда Яновская (Надзея Яноўская) — хрупкая 18-летняя девушка, последний потомок древнего шляхетского рода Яновских, живущая в родовом имении после странной гибели отца, Романа Яновского. Из-за нахождения в постоянном страхе страдает лунатизмом.Рыгор Дуботовк (Рыгор Дубатоўк) — дальний родственник Яновских, шляхтич. Весёлый дед-балагур, шутник, умеет расположить к себе людей, хорошо говорит по-белорусски. Впоследствии, однако, выяснилось, что под этой маской скрывается хитрый и безжалостный человек, главный злодей, придумавший дикую охоту с целью уничтожить Яновских и заполучить их замок и имущество.Алесь Ворона (Алесь Варона) — молодой шляхтич, весьма надменный и вспыльчивый, сообщник Дуботовка, всадник дикой охоты, испытывающий глубокую личную неприязнь к Белорецкому. В своё время сватался к Надежде, но получил отказ.Андрей Светилович (Андрэй Свеціловіч) — студент Киевского университета, исключённый за участие в волнениях. Светлый, наивный, открытый, но решительный человек, с юных лет безответно влюблённый в Надежду. Становится другом и надёжным соратником Белорецкого, но погибает от рук дикой охоты.Игнась Берман-Гацевич (Ігнась Берман-Гацэвіч) — внешне напоминающий куклу любитель книг 35 лет. Впоследствии оказалось, что он тоже являлся дальним родственником Яновских, и тоже претендовал на имение, для чего придумал Малого Человека, с той же целью, что и Дуботовк — свести хозяйку с ума.Рыгор — крестьянин, охотник, хорошо знающий местные леса. Внешне суров, но в душе очень добрый человек Белорецкому и Светиловичу победить дикую охоту.

Объяснение:

Складаныя прыметнікі пішуцца разам, калі ўтвораны ад:

1) складанага назоўніка, які пішацца разам (светлагорскі, днепрапятроўскі, калінінградскі);

2) словазлучэння (г. зн. спалучэння галоўнага слова з залежным). Пры гэтым галоўнае слова з’яўляецца назоўнікам. Напрыклад, беласнежны (ад белы снег), даўгарукі (ад доўгія рукі), светлавалосы (ад светлыя валасы);

3) спалучэння прыметніка з прыслоўем, якія абазначаюць адно паняцце (вечназялёны, высакарослы). Калі абазначаюцца два паняцці, то такое спалучэнне пішацца асобна (занадта плаксівы, асабліва прыгожы, рэзка адмоўны, прама прапарцыянальны і інш.).

Складаныя прыметнікі пішуцца праз злучок (дэфіс), калі ўтвораны ад:

1) назоўнікаў, якія пішуцца праз злучок (буда–кашалёўскі, івана–франкоўскі);

2) раўнапраўных па значэнні слоў (беспрацэнтна–выйгрышны, гісторыка–філалагічны). Паміж такімі словамі можна ўставіць злучнік і (руска–беларускі слоўнік, ці рускі і беларускі слоўнік);

3) слоў, якія абазначаюць якасць з дадатковым значэннем (адценне якасці). Напрыклад, светла–бурачковы, горка–салёны, кісла–салодкі;

4) прыметнікаў, якія паўтараюцца (шэры–шэры, цёмны–цёмны);

5) спалучэння назоўніка з прыметнікам, якія абазначаюць напрамкі свету (паўднёва–заходні, паўночна–ўсходні);

6) прыметнікаў з першай часткай усходне–, заходне–, паўднёва–, паўночна– (паўднёва–заходні вецер, Паўночна–Курыльскія астравы, Усходне–Кітайскае мора). Калі гэтыя часткі ўваходзяць у геаграфічную назву, то ўтвораны ад яе прыметнік (не геаграфічная назва) пішацца разам. Напрыклад, Заходняя Сібір і заходнесібірскі вецер (вецер з Заходняй Сібіры), але Заходне–Сібірская раўніна (Заходняя і Сібірская раўніна);

7) лічэбніка (запісаны лічбай) і прыметніка (9–метровы, 25–кіламетровы, але дзевяціметровы, дваццаціпяцікіламетровы);

8) імені і прозвішча (васіль–быкаўскі, іван–мележаўскі, леў–талстоўскі).

Мова – гэта вялікі народны скарб. Яе нельга не паважаць, як нельга не паважаць родны народ. (І.Мележ)

Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова. (З.Бядуля)

Хто не шануе родную мову, той не шануе сябе самога, ні свой род, ні сваіх дзядоў-бацькоў, якія той жа мовай гаварылі. (В.Ластоўскі)

Хто саромеецца роднай мовы, варты таго, каб і яго добрыя людзі саромеліся. (В.Ластоўскі)

Яно добра, а нават і трэба знаць суседскую мову, але найперш трэба знаць сваю.