Пад страхой хаты вераб'иха гадавала чатырох дзетак. хутка яны стали падобныя на сваю маму. мама кармила их чарвяками и вусенями. цэлы дзень яна насила им ежу. малыя смешна разяуляли свае роцики. птушаняты расли не па днях, а па гадзинах. расстауце их у патрэбнай паслядаунасци, каб атрымауся тэкст. запишыце выпраулены тэкст. вызначыць его тып. падкрэслице словы, якия звязаць сказы у тэксце. за ранее.

Пад страхой хаты вераб*іха гадавала чатырох дзетак. Мама карміла іх чарвякамі і вусенямі. Цэлы дзень яна насіла ім ежу. Малыя смешна разяўлялі свае роцікі. Птушаняты раслі не па днях, а па гадзінах. Хутка яны сталі падобныя на сваю маму.

тып-апавяданне

Белыя валокны
Сцелюцца над долам.
Не спяваюць птушкі,
Сціхнуў лесу шолам.

Сцелюцца валокны,
Тчэцца павуціна —
Блізка, блізка восень,
Смутная часіна!

Зажурыцца неба,
Схованае ў хмары,
і агорнуць сэрца
Нейкі жаль і мары.

Замірае лета,
Заціхаюць далі,
Сірацее рэчка,
Халадзеюць хвалі.

Стомленасць, знямеласць...
Тояць думку боры...
Шш! што та за гукі
Чуюцца ў прасторы?

Жаласна-прыгожа
Льюцца ў небе гукі,
Слухаюць лясы іх,
Луг, балота, лукі.

У бязмежным небе
Роўненькім шнурочкам
Жураўлі на вырай
Мкнуцца над лясочкам.

Меншыцца шнурочак,
У паднеб'і тае,
Вось ледзь-ледзь чарнее,
Міг — і прападае.

і стаіш ты, смутны,
Доўга пазіраеш,
Як бы нешта страціў,
А што — сам не знаеш.

Так у час расстання
З тым, хто сэрцу любы,
Адчуваеш смутак
Цяжкай страты-згубы

і глядзіш маўкліва
На дарожку тую,
Што нясе ўдалечу
Душу дарагую.

Якуб Колас.

Я жыву ў (назв. Горада.). Горад вельмі прыгожы. У ім вельмі шмат славутасцяў. А так жа вельмі шмат забаўляльных цэнтраў. Са времинами (назв.города.) Улутшился (ась). У ёй (ім) пабудавалі вельмі шмат важных для людзей пабудоў. Школы, крамы, тэатры-усё гэта ёсць у маім родным горадзе. З часам (назв.города) азеляніць. Людзі пасадзілі шмат дрэў, кветак і кустоў. З за гэтага (назв.города) стаў (ала) восень прыгожым (ой). Я нарадзілася ў гэтым горадзе, і жыву ў ім. Для мяне (назв.города) -лутший горад.