40 139. запішыце часціцы не (ня), ні са словамі асобна ці разам. устаўце, дзе трэба, прапушчаныя літары на правапіс зычных д – дз, т – ц, звонкіх і глухіх, свісцячых і шыпячых, прыстаўнога в, падвоеных зычных. расстаўце знакі прыпынку пры адасобленых азначэннях і акалічнасцях. пры ўвахо..е ў лес дарога раздвойвалася, разбягалася на ..ве дарогі. адна ву..кая, калёсная спадала ў ла..чыну і прабіралася нізам, праз кусты як бы апаясваючы сабой (не)шырокі чысты лужок. другая была больш кружная, байчэйшая і ішла верхам па сасновым бары. карані спрэс павыпіналіся з зямлі цэлымі ..узламі абабітыя, абадран..ыя. на іх усюды выступіла, пазападала пяском і аж запяклася на сонцы смала. была тут яшчэ і сцяжынка ле..ь прыкметная, ус..лан..ая сасновымі іголкамі і калючымі, бы вожыкі, шышкамі. яна праставала ..ераз лужок і далей па лесе ўжо віляла між ..вюх даро.. то аддаляючыся то набліжаючыся ад адной да другой. юля збочыла на гэтую сцяжынку. лужок быў (ўна скошан..ы. яшчэ нават ( атава. скрозь толькі тырчала густою ш..откаю ..острая пакоша. сухая, жоўтая на пракосах і зялёная, ядран..ая там, дзе ляжалі рады. відаць, той, хто тут касіў, добра ведаў, што пакідаць сена ля дарогі нельга. кожны, хто будзе сюдою ехаць, ускубе ці каню, ці сабе пад бок, каб ( было трэсціся на голых драбінах. таму перавё.. яго дахаты, бо (..ка, ( ні..е паблізу ( віда..ь. трава ўсюды была скошан..а чыста, роўна. нават паабкошван..а была дарога. толькі ў адным месцы рыжэла (ічкая лапінка. (192 словы) паводле б. сачанкі

Пры ўваходзе ў лес дарога раздвойвалася, разбягалася на дзве дарогі. Адна, вузкая, калёсная спадала ў лагчыну і прабіралася нізам, праз кусты, як бы апаясываючы сабой нешырокі чысты лужок. Другая была больш кружная, байчэйшая і ішла верхам па сасновым бары. Карані спрэс павыпіналіся з зямлі цэлымі вузламі, абабітыя, абадраныя. На іх усюды выступіла, пазападала пяском і ах запяклася на сонцы смала.

Была тут яшчэ і сцяжынка -- ледзь прыкметная, усланая сасновымі іголкамі і калючымі, бы вожыкі, шышкамі. Яна праставала цераз лужок і далей па лесе ўжо віляла між дзвюх дарог, то аддаляючыся, то набліжаючыся ад адной да другой. Юля збочыла на гэтую сцяжынку.

Лужок быў нядаўна скошаны. Яшчэ нават не адрасла атава. Скрозь толькі тырчала густою шчоткаю вострая пакоша. Сухая, жоўтая на пракосах Сухая, жоўтая на пракосах і зялёная, ядраная там, дзе ляжалі рады. Відаць, той, хто тут касіў, добра ведаў, што пакідаць сена ля дарогі нельга. Кожны, хто будзе сюдою ехаць, ускубе ці каню, ці сабе пад бок, каб не мулка было трэсціся на голых драбінах. Таму перавёў яго дахаты, бо ні стажка, ні коп нідзе паблізу не было відаць. Трава ўсюды была скошана чыста, роўна. Нават паабкошвана была дарога. Толькі ў адным месцы рыжэла невялічкая лапінка. (192 словы)

Когда "Третья охота" публиковалась в журнале, редакторы уговорили меня без труда, конечно, смягчить формулировку. Но даже и в этом смягченном виде мое утверждение вызвало большое количество согласных между собой, но несогласных с моим утверждением читательских мнении. Вот хотя бы одно из них: "Не могу не возразить против оптимистического утверждения, что "грибы сейчас основательно изучены". Чтение литературы оставляет обратное впечатление. Правда, встречается много любопытных утверждений, что козляк, мокруха еловая и рядовка фиолетовая - грибы-антибиотики; что переченый груздь - средство от туберкулеза; что некоторые виды грибов задерживают рост раковой опухоли (исследования японских ученых); что с навозника лечат алкоголизм (опыт чехословацких врачей); что профессор Введенский, как утверждает А. Молодчиков в своей книжке "В мире грибов", считал красный мухомор прекрасным белым грибом и, вымочив его в уксусе, с аппетитом употреблял без вреда для здоровья... Все это занятно, но я не решусь ни испробовать мухомор, ни рекомендовать кому-либо от запоя серый навозник. Впрочем, шутки в сторону. Вот передо мной монография Б. П. Василькова "Белый гриб" (Л.: Наука, 1956). В конце список литературы, занимающий 13 страниц убористого шрифта. Казалось бы, до предела изучен этот царь грибов. Но листаешь книжку и поражаешься, как часто автор прибегает к осторожным "по-видимому, можно предположить, по всей вероятности". Как часто, приведя противоположные утверждения, не решается сделать вывод. "До сих пор о связи белого гриба с другими видами грибов ничего строго определенного не известно" (с. 58). "Вопрос питательности съедобных грибов, и в частности белого, тоже еще далеко не решен" (с. 111). "Что касается питательности и вкусовой ценности различных форм белого гриба, то научные опыты в этом направлении, насколько известно, еще не проводились" (с. 112). И совсем откровенно: "Мы еще недостаточно хорошо знаем биологию белого гриба и ему подобных видов" (с. 91). Нет уж, никак нельзя сказать, что грибы изучены основательно. Приведя эту выдержку из читательского письма, я должен сказать, что писем было много. Конечно, каждая книга вызывает читательские отклики. Но письма на мою "грибную" книгу отличаются одной особенностью. Каждый корреспондент стремился дополнить мой текст, описать какой-нибудь случай из своей грибной практики. Поэтому в примечаниях я буду время от времени помещать выдержки из писем моих читателей. А так как некоторые выдержки могут быть длиннее книжной страницы, то я буду вводить их в основной текст и выделять отбивкой и скобками). 

мова з'яўляецца найважнейшым адлюстраваннем культуры народа і чалавека як адзінкі. менавіта мова отпределяет принадлежнойсть да той ці іншай культуры. менавіта культура опрелдеяет ўзровень жыцця человека. уровень культуры залежыць у той ці іншай ступені ад мовы як сродку перадачы культуры. менавита таму так важна ведаць родную мову. бо менавіта яна зяуляецца найважнейшым носьбітам менавіта тваёй культуры. але ў сучасным свеце вельмі складанай адшукаць культуру народа якая ня пераймала опыт іншых народаў. так і мову. як і культура мова заўсёды поддвергается працэсу ассимеляции. так пад цяжарам гістарычных падзей і сфармаваўся беларуская мова. ў адзін час ён быў дзяржаўнай мовай на якім падпісваліся важнейшыя дакументы княства, а ў іншы час яго забаранялі, называлі мяшчанскім мовай, а часам і казали, што мова з'яўляецца самай гучным мовай еўропы. але як бы там нибыло, яна засталася. ў 90-х быў росквіт сучаснай беларускай мовы. зараз на жаль на роднай мове ў Беларусі мала хто размауляе. і многія яе нават саромеюцца. што сведчыць пра нізкі ўзровень культуры і самоиндификации беларускага народа. наша мова патрабуе дапамогі ў адраджэння ад нас жа саміх. але госолоса гэтага сучасныя беларусы не чуюць ці не хочуць чуць. а  на гэтай мове спявалі "Песняры", пісаў Брыль, Коласа, Міцкевіч і іншыя. менавита ў беларусі пісаў Шагал, выкладаў Малевіч. менавіта за беларусь змагаўся Тадэвуш Касцюшка, менавіта за беларусь і беларускую мову змагаўся Кастусь Каліноўскі. і менавіта мы ў адказе за тое што будзе далей з нашай мовай і культурай у далейшым. менавіта пра нас і тое што мы зрабілі для культуры будуць пісаць праўнукі ў творах і чытаць у падручниках па гісторыі.а што менавіта яны будуць чытаць, залежыцьі толькі ад нас