20 б. марфалагiчны разбор дзеепрыметнiка - адпушчаны

Зіма - выдатны час года. А асабліва добра зімой у лесе.

Нам здаецца, што ў зімовым лесе пануе спакой і бязгучнасць, але гэта толькі на першы погляд. Калі з'яўляецца сонца, увесь лес зменьваецца і блішчыць. Многія лясныя жыхары ляглі ў спячку, а тыя, хто застаўся, прыкладваюць вялікія намаганні, каб пракарміць сябе. Вось заяц-трусішка, здзірае кару з бярозы, а вось і сінічка пералятае з дрэва на дрэва. Раптам з вялізнай галінкі елкі ўпаў снег, гэта вавёрка скача з арэшкам у зубах. Нават воўк і лісіца не сядзяць на месцы, яны гойсаюць па лесе ў пошуках здабычы. Гілі, як ягады рабіны. Прыселі на галінцы. Удалечыні важна блукае лось з вялізнымі рагамі.

А сам лес упрыгожаны пухнатым, беласнежным снегам, іскрыстым у промнях сонца. Як добра зімой у лесе!

"Я ж цябе навучу, куды няправых сведкаў садзяць"

"Тут, брат, нам харошае жніво!"

"Я хоць чалавек, як кажаш, судовы, але ўсё зраблю па-хрысціянску ды яшчэ на тваім вяселлі паскачу"

"Харашо! Для вас здзелаю, прыму грэх і ответ на себя"

"Я ж сам шляхціц, вам родны, але што ж рабіць? Служба - не дружба. Законы, мiленькiя, законы!"

Цытатная характарыстыка Пісульніка:

"Пісулькін важна садзіцца, вымае корак

з чарнільніцы, разбiрае паперы і іншыя падае станавому"

"Харашо быць пісьмавадзіцелем у разумнага чалавека"