Вобраз зiны зёлкинай у камедыi хто смяецца апошнi

Мэры Кэт – цікавая дзяўчынка, дачка сельскага агранома. Сям’я Мэры нядаўна прыехала ў вёску. Дзяўчынка вучыцца у школе на выдатна, але завуць яе чгосці не Мэры, а Эма Пшанічная.У Мэры прыгожы твар, доўгая каса, надзета новенькая школьная форма. Дзяўчынка падабаецца практычна усім, аднак Антон Бубноў не хоча сябраваць з ёю.
Антон –вясковы хлопец. У дзяцінстве ён дужа хварэў і прастудзіў вушы. Пасля чаго стаў дрэнна чуць на вуха.
Калі Мэры Кэт прыйшла першы раз у клас, Антон коса глядзеў на яе. І чымсці яна стала яму не даспадобы. І у першы дзень знаёмства ён стаў слаць дзяўчыне запіскі з угрозамі.
У зімовы час Эма любіла катацца на каньках. Уся вёска збіралася каб палюбавацца як дзяуччынка цудоўна катаецца. Зайздросціць пачаў Антон Мэры. І вырашыў Антон таксама навучыцца катацца на каньках, ды так каб ён быў лепшы на льду за Мэры.
Усё атрымалася,хлопчык авалодаў канькамі. У канцы апавядання вучні знайшлі прымірэнне і пачалі сябраваць.

Шчыры дзякуй

Занадта дорага даляся перамога,
Занадта мала вас вярнулася с вайны.
Ніколі не забудзе той былога,
Хто зведаў кошт жыцця і цішыні. 
 
Кідаліся пад грузны танк з гранатаю,
Гарачым сэрцам закрывалі кулемёт.
Зямля сырая маладых засватала...
Салодка спяць ужо не першы год.

Растуць над могілкамі гонкі бярозы,
Ляцяць буслы, спяваюць жаўрукі,
Маланкі ззяюць, і трашчаць бярозы, 
І туманы гуляюць ля ракі.

Ды не падняцца ім ужо ніколі,
Не ўзяць на рукі любае дзіця,
Не лётаць белым голубам на волі,
Не зведаць чар зямнога пачуцця.

Не дараваў ім лёс такіх спакусаў - 
Яны жыцця злажылі дзеля нас. 
Вам шчыры дзякуй, хлапчукі бязвусыя!
Мы дажывём і дапяём за вас...
                                                               Клімашэвіч Сняжана