составьте 2 предложение осложненных причастными оборотами (предложения на выбор) о приближающимся урагане, по осыпающемся ступенькам, в заступившийся тишине, в окруженном садиком домике, на пролетающих журавлей, из тающего снега, в расстилавшемся тумане

В окруженном садиком домике, жила дворянская семья.

В расстилавшемся тумане,я увидел свет фар.

В заступившийся тишине, я услышал ,как стрекочет кузнечик.

Твор “Раскіданае гняздо” напісаны на прыкладзе сям’і старага дзеда Ануфрыя. Князь Радзівіл адабраў у Ануфрыя  родную хату і родную хямлю. Янка Купала данным творам апісвае сямейную трагедыю, паказвае сялянскае жыццё у часы панскай улады. Таксама Купала апісвае пошукі дзеда у страчанай бацькаўшчыне, чалавечай волі і роднай зямлі. Сям’я Зяблікаў з’яўляецца асноўнай у творы. Само паходжанне прозвішча ужо кажа за сябе што сям’я Зяблікаў асацыіруецца з беднасцю і абяздоленнасцю. Каля пяці гадоў Лявон Зяблік борыцца з панам за свой кавалачак зямлі, за родную хату. Зрастаецца з зямлёй чалавек, быццам бы дрэва са сваімі каранямі. І сапраўды так. Калі ссекчы дрэва яно ссохне і згіне. Так і чалаек ня зможа без кавлка зямлі існаваць далей.У гэтым і заключаеецца смысл твора “Раскіданае гняздо”. Галоўны герой не уяўляе сваё дальнейшае жыццё без той роднай да сэрца зямлі, другой маці. Аднак пан высудзіў перамогу над Лявонам. І Лявон вырашае пакончыць сваё жыццё самагубствам.

Не мала важнае значэнне у творы аададзена Сымону. Аднак ён не адразу здейнічаў шлях да актыўнай барацьбы.Ён хацеў дабіцца жыццёвай справядлівасці сваімі сіламі. Яго бацька казаў яму, што ваяваць трэба у жыцці не тапаром а розумам. І сапраўды так. Калі Сымон страціў блізкага чалаека –бацькцу, у яго адабралі хату і зямлю, адбылася  ганьба Зоські, ён вырашыў для сябе, што бацькава павучанне было сапраўдным. І цяпер Сымон вырашыў што ён так і будзе рабіць як вучыў бацька, а значыць, ваяваць Сымон будзе розумам. Годзе хлусні ў свеце, годзе ўсёй няпраўды. Потым Сымон ідзе на Бацькашўчыну на сход.

Янка Купала напрыкладзе Сымона апісаў працэс пошукаў беларускага народу шляхоў да вызвалення, а таксама абуджэння нацыянальнай свядомасці. Каб с ваімі сіламі народ здабыў зямлю і нашоў сваю волю.

У жыцці і сапраўды так, сілай і кулакамі зрабіць нічога нельга. Трэба мець розум і светлыя думкі і толькі тады можна знайсці адказ на любое жыццёвае пытанне і вырашыць праблему.

Верш напісаны ў форме звароту да роднай мовы, якая для паэта - сапраўдны «уток і аснова», «Матчын дарунак ад самай калыскі». Як прызнаваўся паэт, ён праз усё жыццё пранёс «замілаванне да беларускай мовы, да народнага мастацтва, да роднае прыроды». «Усё маё веданне беларускай мовы - ад маці і з вёскі. Вось чаму я маю поўную падставу назваць беларускую мову - матчынай мовай», - шчыра пісаў ён у гэты час і з вялікай душэўнай узрушанасцю дадаваў: «Як жа яе не будзеш ведаць, калі яна родная! Як жа яе не будзеш шанаваць і любіць, калі яе стваралі на працягу вякоў нашы продкі, гаварылі на ёй, перадалі нам у спадчыну як самы вялікі скарб свой...». Мова для паэта з’яўляецца найвышэйшай жыццёвай каштоўнасцю, бясцэнным дыяментам. Гэта, па яго словах, «самацветаў яскравая нізка», якая «барвы дзівосныя мае, вечным агнём зіхаціць - не згарае».
Уладзімір Дубоўка, як ужо адзначалася, на працягу ўсяго свайго жыцця з вялікай пашанай і павагай ставіўся да роднай мовы, да жыватворных народных традыцый, умела, да месца выкарыстоўваў у сваёй творчасці трапнае і змястоўнае народнае слова. I ў гэтым вершы паэт падкрэслівае багацце, невычэрпны выяўленчы патэнцыял, незвычайную ёмістасць роднага слова, яго здольнасць перадаць розныя пачуцці і адчуванні, маляўніча, уражліва апісаць разнастанныя з’явы прыроды «перазвоны крыніцы», «раскат навальніцы», «павевы зялёнага бору».
Мова здатна выпраменьваць нацыянальны дух, ствараць своеасаблівую нацыянальную ауру, якая яднае, збліжае ўсіх яе носьбітаў, загартоўвае, дае моц пераадолець усе перашкоды. Сваю веру ў неўміручасць роднага слова паэт дэкларуе ў заключных словах верша: «I на вякі яно жыць застаецца, / вечнае так, як народнае сэрца»