Напісаць сваю гісторыю з павучальным зместам​

Таварыш
Та-ва-рыш
Націскны склад - другі
гук т - зычны, цвёрды, глухі, парны, абазначаны літарай т
гук а - галосны, ненаціскны, абазначаны літарай а
гук в - зычны, цвёрды, звонкі, парны, абазначаны літарай в
гук а - галосны, націскны, абазначаны літарай а
гук р - зычны, цвёрды, звонкі,няпарны, абазначаны літарай р
гук ы - галосны, ненаціскны,абазначаны літарай ы
гук ш - зычны, шыпячы, глухі, парны, абазначаны літарай ш
У слове таварыш 7 гукаў, 7 літар.
Мір
м - зычны, мяккі, няпарны, абазначаны літарай м
і - галосны, націскны, абазначаны літарай і
р - зычны, цвёрды, звонкі, абазначаны літарай р 
У слове мір 3 гука, 3 літары.

Слова, якое называе тое, пра што ці пра каго гаворыцца ў сказе, называецца дзейнікам. Дзейнік адказвае на пытанні хто?, што?
Дзейнік – галоўны член сказа. Сказ – больш складаная сінтаксічная адзінка, чым словазлучэнне, а таму і сінтаксічная сувязь слоў у сказе таксама больш складаная і разнастайная.
Граматычная аснова можа складацца і з аднаго галоўнага члена – дзейніка ці выказніка. Самай тыповай формай выражэння дзейніка з'яўляецца назоўнік назоўнага склону:Зімовыя хмары нізка павіслі над зямлёй. У ролі дзейніка часта выступаюць займеннікі: Яны дужа сябравалі, Лявон і Ціхан. Радзей у ролі дзейніка выступаюць іншыя часціны мовы, пры гэтым яны набываюць значэнне назоўніка ў назоўным склоне. Напрыклад: Здарылася самае страшнае ;Абое стаялі разгубленыя; Жыць – Радзіме служыць .
Дзейнік можа быць выражаны спалучэннем слоў, напрыклад: Міхаська і Кастусь употайкі пазіралі на Васіля, ледзь прыкметна пасмейваліся з яго.
Дзейнік — гэта слова або спалучэнне слоў, якое абазначае той прадмет думкі, пра дзеянне, стан, уласцівасці або якасці якога паведамляецца ў выказніку, г. зн. галоўны член сказа, які граматычна не залежыць ад іншых членаў сказа і паясняецца выказнікам.