Водгук на верш максіма багдановіча слуцкія ткачыхі

Маёвая песня

Па- над белым пухам вішняў,

Быццам сіні аганёк,

Б*ецца, ўецца шпаркі, лёгкі

Сінякрылы матылёк.

 

Навакол усё паветра

Ў струнах сонца залаіых,

Ён дрыжачымі крыламі

Звоніць ледзьве чутна ў іх.

 

І ліецца хваляй песня -

Ціхі, ясны гімн вясне.

Ці не сэрца напявае,

Навявае яго мне?

 

Ці не вецер гэта звонкі

Ў тонкіх зёлках ўапаціць?

Або мо сухі, высокі

Ля ракі чарот шуміць?

 

Не паняць таго ніколі

Не разведаць, не спазнаць:

Не даюць мне думаць зыкі,

Што ляцяць, дрыжаць, звіняць.

 

Песня рвецца і ліецца

На раздольны, вольны свет.

Але хто яе пачуе?

Можа, толькі сам паэт.

 

Асн. думка: трэба і нам прыслухоўвацца да прыроды, каб паняць прыроду.

 Гаворыцца пра прыроду.

Прысвечаны вясне, усёй прыродзе. 

Максим Багданович "Санет"

Замерзла ноччу шпаркая крыница

Твая пара, зимовая нуда!

Цяпер няма ужо руху ни сляда,

И нават зверху слоем снег лажыцца

Ды уме дармо, бо там, пад им, струицца

Магутная, жывучая вада

Чакай! Яе йшчэ прыйдзе чарада!

Здалее хваляу хор на вольны свет прабицца.

Прыклау я гэты симвал да сябе,

схилиушыся у надсильнай барацьбе

И разгадау прыроды роднй смловы

Як - прамаучу, бо кожны з вас - паэт.

Рассейце ж сами легки змрок памовы

Сваёй душы туды пралице свет!"

 

Тэма - шпаркая крыница 

идэя - прымуссиць чытачоу звяртаць увагу на прыроду, разгадваць яе словы