ТЕКСТ ПА БЕЛАРУССКАЙ МОВЕ ЦЯЖКИ УСПАМИН

это?

Объяснение:

Заплюшчваю вочы і бачу маці, ціхую, маркотную. Задумаў шыся, яна трымае мяне на каленях, спявае даўнюю песню. Слоў песні я не разбіраю, але мне ўсё адно добра. Каб можна было, я слухаў бы бясконца ласкавы матчын голас, што льецца з яе грудзей, быццам ручаёк. I я, утаропіўшыся ў зорнае неба, якое плыве нада мною, пад мернае пакалыхванне воза і нягучны пе растук колаў слухаю яго. На хвіліну мне здаецца: мы нікуды не едзем, а ўвесь свет плыве насустрач нам.

Спыняемся, як і заўсёды, у маладым беластволым бярэзніку. Бацька выпрагае коней, путае іх і вядзе кудысьці ў туман. Чу ваць, як іржуць, тупацяць капытамі коні людзей, што прыеха лі раней. Маці, пасадзіўшы мяне на мяккую пярыну, злазіць з воза, лупіць бульбу, што зарабіла ў вёсках. Бацька бярэ сяке ру, валіць і збірае сушняк, гучна сапе, раскладваючы вогнішча. Калі сушняк узгараецца, бацька, ні слова не кажучы, ссаджвае мяне на зямлю. (144 словы)

Паводле Б. Сачанкі.

Талент — гэта здольнасць верыць у поспех. Хутчэй за ўсё, талент назапашваецца ад пакалення да пакалення і аднойчы праявіцца ў поўную моц. Сучасныя навукоўцы вылучаюць пэўныя тыпы таленту. Таленавіты чалавек быццам асуджаны на талент. Многие лічаць, што таленавіты чалавек таленавіты ва ўсім .Только па-сапраўднаму таленавітыя людзі павінны мець моцны характар ​​і здолець не разгубіць свой талент. Гэтыя людзі дамагаюцца поспехаў, і перад імі адкрываюцца ўсе гарызонты для праяўлення іх здольнасцяў. Талент даецца не тым, хто дрэнны ці добры. Ён даецца толькі тым людзям, хто хоча па-сапраўднаму праявіць свой талент.

Побач з домам маёй бабулі працякае звонкі ручаёк, які пачынаецца з крынічанькі і хутка бяжыць да рэчанькі. На яго дне ляжаць маленькія і вялікія каменьчыкі, праз якія ручаёк пераскоквае, як з парожка на парожак. Агінаючы вельмі вялікія камяні, ручаёк падзяляецца на маленькія струменьчыкі, а потым зноў збіраецца разам. Месцамі ручаёк разліваецца і становіцца настолькі спакойным, што на яго паверхні бачны толькі дробныя хвалькі, а на раслінах, якія схіляюцца да вады, сядзяць рознакаляровыя матылькі. Калі на небе няма хмарак, у такія месцы прыходзяць конікі, каб пабыць у цяньку і папіць чыстай вады. У дрэвах і кустах побач з ручаём шмат птушачак, якія звілі тут свае гняздзечкі. Часта з лесу да ручая прылятае зязюлька.