Сочинение на тему "Колеры бурштыну" (на белорусском

Восень — адна з найпрыгажэйшых пор года. Яна, нібы чараўніца, перамяшала розныя фарбы і ўпрыгожыла траву, лес, лісце на дрэвах. Колькі разнастайных адценняў колераў! Трава засыпана дываном з лісця клёнаў, яблынь, дуба. Тут і чырвона-жоўтыя, аранжава-карычневыя, бурштынава-залацістыя адценні — толькі таленавіты мастак мог стварыць такую палітру.

Сваё захапленне прыродай восенню людзі шмат разоў выказвалі мовай мастацтва. Восені прысвяцілі свае творы музыканты, пісьменнікі, мастакі, бо прырода — самая старажытная і магутная крыніца цудоўнага. У п'есах П. І.Чайкоўскага «Верасень», «Кастрычнік», «Лістапад» можна адчуць непаўторнасць і прыгажось кожнага з месяцаў восені.

А якія прыгожыя малюнкі можна ўявіць, прачытаўшы вершы А. Грачанікава «Восень», У. Караткевіча «Лісце», А. Коршака «Кляновы ліст», П. Панчанкі «На Палессі восень...». З гэтых твораў перад намі паўстае жанчына-чарауніца, якая робіць розныя цуды: пускае павучкоў на павуцінцы, хавае кветкі, раскідвае каляровае лісце, кладзе лета ў стагі спаць.

Я таксама люблю восень, асабліва цёплую, сонечную, якую завуць «бабіным летам». Неба ў гэты час празрыстае, сіняе. А дрэвы такія прыгожыя, апранутыя ў святочнае адзенне. На рабінах гараць чырвоныя пацеркі. Вось як апісвае восемь.

Аднойчы я ишоу да хаты и убачыу што гняздо синички ляжала на зямле. Я тиха падыйшоу да яго и убачыу пценьчыка синицы. Я пагладеу у верх але там не кога не было. Я вырашыу узяць гназдо да хаты. Я узяу гняздо с пценьчыкам и панёс. Кали прынёс яго да хаты я плажыу зназдо с птеньчыкам на стол и уключый настольную лампу каб яму не было холадна. Кали мая мама прыйшла да хаты яна была рада бачыть госця. Потым мы вырайшыли назвать яго и назвали Петя ((:) )). Ён падрастау и ужо лятау па хаце. Наступала восень и Пети як и другим пцицам трэба было адлятаць у цёплыя краи. Я узяу яго у руки, выйшау на двор, папрашчауся з им, и выпустиу. Я быу увераны што Петя прыляциць наведаць яго.

Родной язык – это атаңның, физической культуры и спорта язык, родной язык халқыңның. Отец родной язык мы с детства маленький-шешемізге, профессионально-летнего возраста и, подражая взрослым, зная, начинаем вокруг нас идет. Постепенно боимся сүтіндей матери впитал. Сами выросли, когда каждый, от населения, школ, книг, и уже вам глубже узнать родной язык. Он, среди прочего, интеграции ұғысатын наши отношения. В сша жизнь на земле, происшедшие с момента составления, героизм, легенды и сказки, производству поэмы, написал книги, просмотр, знание о мире, в целом мысль, чувство, все-все хранится на родном языке. Ребенку от деда меняется через родной язык.Один человек не может физическим языком нации. Язык на благо всего народа, вместе с народом, вместе развиваются. Отсутствие письменности у каждого народа она, книга, школа, учитель отсутствие.