Што сімвалізуе ў песні селяніна (назваць імя і прозвішча) вобраз белага жаробяц

Пасля начной адказнае работы

Трэзор і Мурза спалі каля плота.

Тым часам Малпа не драмала,

Убачыўшы сабак, цішком

Падкралася да іх і матузком

       Хвасты звязала.

Сама ж схавалася за вугал і глядзіць,

Каменьчыкамі кідзь ды кідзь,—

       Стараецца іх пабудзіць.

Што тут было, калі прачнуліся абое! —

Трэзора Мурза рве, а Мурзу рве Трэзор!

Умомант гырканне ўзнялі такое,—

       Ажно гудзе ўвесь двор.

А Малпа ледзьве не кладзецца,—

I скача, і крыўляецца, й смяецца,

       Сабачы бой

Так па душы прыйшоўся ёй.

Нарэшце развязаліся хвасты,

Сабакі сціхлі, раны залізалі,

       Агледзеліся і затым

На Малпу, скеміўшы, напалі,

Што з той ажно пасыпалася поўсць.

 

I між людзьмі такія ёсць:

Звядуць дваіх, наладзяць склоку,

       А потым збоку

На цяганіну пазіраюць

       I рукі паціраюць.

Объяснение:

Зямлянкі былі б пустыя, каб не відно было, што адну з іх пакінулі нядаўна, што тут усё ж такі нехта жыў. У ёй яшчэ не паспеў выветрыцца дух нядаўняга людскога прыстанішча. На нарах ляжала свежая яшчэ непрацёртая салома, а ля парога складзены былі сухія дровы. У першы момант падумалася, што чалавек адышоўся толькі на хвіліну і зараз жа вернецца.

Ігнат і лейтэнант Галабурда стаялі за зямлянкай, ля крывой ад самага камля бярозкі. Расла ж яна на невялікім грудку, з-пад якога выцякала крынічка, як вымыты ў пяску сподачак. А потым са сподачка вада імкліва ішла аж пад снег, хаваючы ад усіх сваю жывую неспакойную сілу.