Любить свою семью, свои впечатления детства, свой дом, свою школу, своё село, свой город, свою страну, свою культуру и язык, весь земной шар необходимо, совершенно необходимо для нравственности человека. Человек — это степное растение перекати-поле, которое осенний ветер гонит по степи.Давайте будем людьми счастливыми, то есть имеющими привязанности, любящими глубоко и серьёзно что-то значительное, умеющими чем-то поступиться ради любимого дела и любимых людей. (Д. Лихачев озоглавь текстназови главную мысль к какому типу относиться текст во первыхво вторых в третьихследовательно,

Дапаўненне - гэта даданы член сказа, які абазначае прадмет або асобу, якая з'яўляецца аб'ектам дзеяння, можа быць выражаны назоўнікам або займеннікам і адказвае на пытанні ўскосных склонаў ("што?", "каго?" і іншыя).
Падкрэсліваецца: _ _ _ _ _
Азначэнне - гэта даданы член сказа, які абазначае прымету прадмета, можа быць выражаны прыметнікам або дзеепрыметнікам і адказвае на пытанні "які?", "якая?", "якое?", "якія?" і іншыя.
Падкрэсліваецца:
Акалічнасць - гэта даданы член сказа, які абазначае прызнак дзеяння, можа быць выражаны прыслоўем, дзеепрыслоўем, назоўнікам і адказвае на пытанні "як?", "калі?", "дзе?", "з якой мэтай?" і іншыя.
Падкрэсліваецца: _ . _ . _ . _ .

1)

• Уладар, наз., м. р. -а. ◘ 1. Той, хто валодае нечым, гаспадар нечага; уладальнік. Уладар маёнтка. 2. Той, хто карыстаецца неабмежаванай вярхоўнай уладай; той, каму ўсе падначальваюцца; рус. властелин. [Падзішах:] -Я — уладар i жывых i ўсіх нежывых, Я магу ўсё зрабіць, што надумаю, з ix. Гаспадар я на скарбы ва ўсёй старане, Дык на ліха яшчэ рамяство для мяне? У. Д. 3. Той, хто робіць моцны ўплыў на некага; рус. властитель. Цяпер маймі скарбамі — думы-саколы, Цяпер беларускай я песні ўладар. К-а.

•Угоднік, наз., м. р., -а. ◘ 1. Святы, які дагадзіў Богу сваім бязгрэшным жыццём i слугаваннем людзям. У. Караткевіч у рамане «Каласы пад сярпом тваім» выкарыстаў паданне, у якім вытлумачваецца, чаму святы Мікола-ўгоднік ушаноўваецца царквой i людзьмі двойчы на год, а Касьян — толькі раз на чатыры гады. 2. Разм. зневаж. Той, хто імкнецца дагадзіць некаму; угодлівы чалавек.

•Удава, наз., ж. р. ◘ Жанчына, у якой памёр муж; якая не выйшла замуж пасля смерці мужа. Па слоўку ўроняць два служакі. — Няма ў нас пана, небаракі! — Міхал гаворыць. — Так, няма. Жыві ўдава цяпер сама, — Сказаў Ксавэры задуменна. К-с.

•Удалы, прым. ◘ 1. Які завяршаецца ўдачай; паспяховы; рус. удачный. Удалае падарожжа. 2. Здатны на ўсё; спрытны, умелы; рус. ловкий. Удалая гаспадыня. 3. Смелы, адважны, храбры; хвацкі; рус. удалой. Хлопец удалы.

2)

•абора ‘вяровачка для лапцей’ і абора ‘вялікае памяшканне для жывёлы; кароўнік’;

•англ. amber (‘бурштын’) і бел. амбар (як міжмоўная аманімія, але гэты прыклад лепш праверыць)

3)

•гаворка, гутарка, размова; звягня (разм.)

•ганьба, няслава, бясчэсце, сорам; сарамата, сарамота, сарамоцце (разм.); пляга (перан.)

•гаваркі, гаварлівы, гутарлівы, балбатлівы; гаманлівы, гаманкі, языкаты, языкасты, язычлівы, брахлівы (разм.) □ лёгкі на язык

•гандляр, купец, камерсант / гандлюе тайком, незаконна: спекулянт, перакупшчык, скупшчык / уласнік крамы: крамнік / скупшчык ануч і гандляр рознаю драбязою: анучнік, каравачнік (уст.)