Вызначце, у форме якога склону трэба ўжыць лiчэбнiк:Лес пачынаўся (18) маленькiмi елачкамi. ​

 Некаторыя людзі забываюць наведваць сваіх бацько на тое , што яны вельмі занятыя. Не абавязкова прыязджаць да бацькоў для таго каб даведацца як яны жывуць, а можна прыехаць проста так, таму што сумуеш.Бацькі будуць рады вашаму прыезду. Паглядзіце ў вочы бацькам і вы пабачыце ў іх столькі шчасця!

Калі вы прыедзеце ў дом да бацькоў, вам там будзе спакойна, і вы разам з імі будзеце ўспамінаць ваша дзяцінства, смяяцца і жартаваць. І вам не захочацца адсюль з'язджаць. Ніколі не забывайце пра бацькоў .Без бацькоў вы не можаце жыць, калі іх няма побач. Ніхто не дасць савет, ніхто не дапаможа ў любой сітуацыі.

Наведвайце бацькоў пакуль яны жывыя!  

Паэзія аказвае вялікі ўплыў на жыццё не толькі грамадства, але і асобнага чалавека. Яна перагортвае штодзённыя погляды і меркаванні людзей, усё, што было нязначным, становіцца важным. І наадварот, рэчы, якія раней вылучаліся на першы план, становяцца другараднымі.
Асабіста для мяне паэзія з'яўляецца выратаваннем ад таго свету і часу, дзе я жыву. Азіраючыся вакол, я бачу толькі хлусня і жорсткасць грамадства. Людзі сталі думаць толькі пра сябе, грошы замяняюць сяброў і родных, забойствам дзіцяці ўжо нікога не здзівіш. Часам мне здаецца, што свет сышоў з розуму ...
Таму, каб не зламаць пад цяжарам і прыгнётам гэтых думак і разважанняў, якія толькі ўводзяць у падушаны стан, я імкнуся выплёскваць свае эмоцыі на творчасці. У сваіх вершах або малюнках я паказваю ўсё, што адбываецца ў мяне ўнутры. Для многіх людзей гэта не рашэнне, так як яны баяцца вымовы грамадства на сваю паэзію і таму імкнуцца яе не паказваць. На маю думку, гэта толькі пагаршае іх стан, яны становяцца яшчэ больш замкнёнымі ў сабе, што можа прывесці да адмоўных наступстваў.
Можа быць гэта і дрэнна, але для мяне меркаванне людзей, якія не блізкія мне, абсалютна абыякава. Часта я проста не ўспрымаю крытыку, але не з-за таго, што лічу сваю паэзію дасканалай. А толькі таму, што мяркую, калі вершы ідуць ад сэрца і пішуцца ў парыве эмоцый, іх нельга заганяць у рамкі. Яны як вольныя птушкі павінны парыць у нябёсах, а не быць зняволенымі ў клетках стандартаў.
Роля паэзіі ў маім жыцці? ... Цяжкае пытанне, на які я не магу дакладна адказаць. Паэзія для мяне зняць з сябе негатыўныя эмоцыі, і проба сваіх сіл у творчасці, а часам проста данесці да людзей тое, што не магу выказаць простымі словамі