Адзначце словазлучэнні (спалучэнні слоў), якія адпавядаюць нормам беларускай літаратуранай мовы. а) цешыцца з дзіцяці б) падалі праменні; в) пейзажная жывапіс; г) хадзіць за суніцамі; д) сказаць пад сакрэтам.

Маёвая песня

Па- над белым пухам вішняў,

Быццам сіні аганёк,

Б*ецца, ўецца шпаркі, лёгкі

Сінякрылы матылёк.

 

Навакол усё паветра

Ў струнах сонца залаіых,

Ён дрыжачымі крыламі

Звоніць ледзьве чутна ў іх.

 

І ліецца хваляй песня -

Ціхі, ясны гімн вясне.

Ці не сэрца напявае,

Навявае яго мне?

 

Ці не вецер гэта звонкі

Ў тонкіх зёлках ўапаціць?

Або мо сухі, высокі

Ля ракі чарот шуміць?

 

Не паняць таго ніколі

Не разведаць, не спазнаць:

Не даюць мне думаць зыкі,

Што ляцяць, дрыжаць, звіняць.

 

Песня рвецца і ліецца

На раздольны, вольны свет.

Але хто яе пачуе?

Можа, толькі сам паэт.

 

Асн. думка: трэба і нам прыслухоўвацца да прыроды, каб паняць прыроду.

 Гаворыцца пра прыроду.

Прысвечаны вясне, усёй прыродзе. 

Плачка — гэта жанчына ў белым, якую ведалі ў асноўным на паўночнай і паўночна-заходняй Беларусі. З’яўляецца яна ў закінутых, разбураных месцах і будынках. (Старыя дамы без вокнаў і дзвярэй, разваліны замкаў, закінутыя могілкі). Бачаць яе звычайна пасля заходу сонца, у прыцемках. Яна сядае каля парога і плача пра свой лёс. Кажуць, плакала яна так шчыра, што ад іх неба нават ноччу раптам асвятлялася і станавілася светла як днём, а ўсе дзённыя птушкі і звяры прачыналіся.Тлумачылі Плачку па рознаму. Некаторыя лічылі, што яна прадказвае розныя няшчасці, хтосьці думаў, што гэта прывід жанчыны, аплаквае сваіх дзяцей.Мяркуецца, што ў вобразе Плачки аб’яднана адразу некалькі сюжэтаў і міфаў. Па-першае, гэта распаўсюджаная на Беларусі вера ў тое, што людзям, якія жылі на гэтым свеце па сумленні, Бог дазваляе прыходзіць да сваіх сваякоў і папярэджваць іх аб бедах, даваць парады, а то — і пакарміць немаўля.Па-другое, Плачку ўвязваюць з выявай наогул усіх выпадкова загінулых і не пахаваных як след, з захаваннем звычаяў.Па-трэцяе, Плачку часта звязваюць з скарбамі. Ёсць шмат паданняў, у якіх яна адсыпаўся жабраку жменьку медзі, якая потым ператвараецца ў дарагія старадаўнія срэбныя манеты.