Составте три предложения со словами: чытать, працавать, вучыць.

я вельми люблю чытаць навуковыя книгимая маци любиць працавацьнастаунице трэба вычыць дзяцей 

Увершы слуцкія ткачыхі паэт раздумвае над лёсам беларускіз мастакоў і над сутнасцю мастацтва. гэты верш вельмі прыгожы , у гэтым вершы аўтар пытаецца расказаць пра тое што сапрауднае мастацтва нельга стварыць пад прымусам, паясы ператварыліся ў шыдэўры толькі тады калі ткачыхі ўклалі ў іх сваю душу. паэт хацеў перадаць на колькі цяжкі быў той час гэта быў сумны час прыгону, калі людзі былі не вольныя рабіць тое, чаго хацелася ім . час, калі прыгонныя людзі цалкам залежалі ад пана, выконвалі толькі тое, што хацелася і яму: ад родных ніў, ад роднай хаты у панскі двор дзеля красы яны, бяздольныя, узяты ткаць залатпыя паясы. яшчэ аўтар пытаецца сказаць што роля мастацтва ў жыцці нрарода вельмі важна. добра быць коласам , але шчасліў той, каму давялося быць васільком… бо нашто каласы калі няма васількоў? навошта людзі, калі не было іх памкнення да прыгожага, да ідэалу-гэдак пісаў у творы апокрыў , гэтыя строкі подкрэслівабці праблематыку гэтага верша. у гэтым вершы апісваецца картіна рооднай зямлі,дзе “ткачыха замест пярсіцкага узора шые цвяток радзімы васілька” : цямнее край зубчаты бора… і тчэ, забыўшыся,рука , заміж персідскага ўзора цвяток радзімы васілька. гэты верш трэба чытаць з паузамі, пасля кожнай стракі, з трохі жаласнай інтанацыяй у вершы слуцкія ткачыхі вельмі шмат ўленняў напрыклад” родная хата і панскі двор” (с) (з) (л) (р) гэтыя гукі перадаць плёскат вады, гэты верш заканчваецца шмат кроп/ем і тым што адбылася перамога свайго над чужым гэты верш вельмі прыгожы я яго чытала з вялікім захапленнем.я думаю, што у гэтым вершы аўтар вельмі бадробна апісаў тўю цяжкую працу якая была ў той час.

Укожнага чалавека павiнен быць сябар. i не проста сябар, а сапраўдны сябар. вы запытаецеся, чым адрознiваецца проста сябар ад сапраўднага? наконт гэтага ў мяне ёсць уласныя думкi. на мой погляд, сапраўдным сябрам лiчыцца той, хто цябе разумев, хто заўжды гатовы ў бядзе, хто шчыра радуецца тваiм поспехам i, нарэшце, той, хто гатовы не толькi сказаць табе нешта прыемнае, але, калi трэба, то i справядлiва пакрытыкаваць, параiць, як выправiцца. даволi часта я чую прыкладна такiя словы: «якiм цяжкiм стала жыццё. якiмi злымi зрабiлiся людзi. не людзi, а ваўкi. сябар сябра гатовы прадаць за кавалак каўбасы. ды й увогуле, — пра сяброў усе забываюць». з пачутага я раблю выснову: зразумела, час, у якi мы жывём, — складаны. а сяброўства, якое прадаецца за кавалак каўбасы, нельга называць сяброўствам. а аб тым, што ўсе забываюць пра сяброў, я мяркую так: не важна бачыцца кожны дзень, часта хадзiць адзiн да аднаго ў госцi, галоўнае — прыйшоўшы да сябра са сваёю радасцю цi бядою, пабачыць у яго вачах шчырую падтрымку, радасць за твае поспехi цi спачуванне тваёй бядзе. сапраўдны сябар зробiць усё магчымае, каб , хоць словам, хоць справай. я шчаслiвая. у мяне ёсць сапраўдная сяброўка. яе завуць лера. 3 лерай я магу падзялiцца i болем, i радасцю, i трывогай, i няўдачай. упэўнена — яйа са мною таксама. не адзiн раз лера мне знайсцi выйсце з цяжкага становiiнча, заўсёды раiць, як зрабiць лепш. не так даўно я хварэла. да мяне зайшлi мае аднакласнiцы. сярод iх была i лера. дзяўчаты збiралiся пайсцi ў кiно. расказвалi, колькi цiкавага чулi пра новы фiльм. мне было сумна: таксама хацелася на вулiцу. развiтаўшыся, усе пайшлi. лера засталася. на мае запытанне яна сцiпла адказала: «нешта не хочацца». а я ж добра , што пабачыць гэтую стужку лера мары л а ўжо даўно. вы скажаце — такая дробязь не доказ сапраўднага сяброўства. а я упэўнена — яно праяўляецца менавiта ў дробязях. мне хочацца бясконца гаварыць сваей сяброўцы: «лера, ты самая добрая, самая чулая, самая свравядлiвая. мне з табой вельмi цiкава. нiколiнiколi не хварэй, нiколi не сумуй, не спазнай бед».