Расставьте запятые и подчеркните предложение. белыя жоута-залацистыя ружовыя качаюцца над маёй галавой кветки

О, каго я бачу ! добры дзень, ваня ! - і табе не хварэць, дзіма ! ты дзе знікаў ? чаму цябе ў школе не было? - дык я як раз і хварэў ! у сэнсе , хварэў я . - а што з табой было ? - так жывот стаў хварэць па раніцах. я і ў школу пайсці не мог. бацькі перапалохаліся , пацягнулі мяне да лекараў на абследаванне. - і што сказалі лекары ? - падазронага спачатку гастрыт , а потым сказалі , што яшчэ яго няма. але страўнік трэба паберагчы. прапісалі таблеткі. - і як , лягчэй табе зараз ? - так, я па раніцах зноў чалавекам сябе адчуваю. - вось і добра , дзіма. пойдзем з намі ў наш двор , колы пап'ём . - я - то не да вас , а вось колу мне цяпер нельга. для страўніка шкодная. - ого , ды ты на дыеце ! - так, зараз не сухарыкаў , ні чыпсаў , ні вэнджанай рыбы , ні маянэзу , ні кока -колы, ні пепсі - нічога нельга. увогуле , ніякай гадасці . - ясна , дзіма , прыціснула цябе . прыйшла пара клапаціцца пра здароўе . усё роўна пойдзем з намі , хлопцы цябе даўно не бачылі. - хадзем, вядома!

Яйка , яйкаразмаляваная вечка .хто крышку адкрывае ,той у казку трапляе .( адкрываецца вечка, там цацка - кураня )жыло -было на свеце маленькае жоўтае пухнатае кураня . яно было вельмі цікаўным да жыцця, яму ўсё было цікава. кураня марыло убачыць лес , рэчку , поле і многае іншае , пра што чула ад старэйшых .але мама заўсёды казала яму: " будзь асцярожны ,  выходзячы з двара. у лесе жыве хітрая ліса , якая вельмі любіць есць маленькіх куранят , а высока за хмарамі жыве злы каршун , які можа схапіць цябе вострымі кіпцюрамі і забраць » .аднойчы кураня ўсё ж такі не ўтрымалася і адправілася шпацыраваць у лес далёка ад дома. які велізарны і дзіўны свет яно адкрыла ! як усё было цікава ! і вось , кураня убачыла вузкую сцежку і пайшоло па ёй. раптам над ім з'явілася велізарная , чорны цень . малое адразу здагадалася , што гэта і ёсць страшны каршун . беднае кураня кінулася бегчы з усіх ног , але каршун хутка набліжаўся. здавалася , выратавання няма.раптам кураня ўбачыла вялікую паляну , на якой раслі жоўтыя дзьмухаўцы . «гэтыя кветкі такія ж жоўтыя і пухнатыя , як я. і мяне не будзе сярод іх бачна » , - падумала кураня і хуценька шмыгнула у зараснікі. ах , як стукала яго маленькае сэрцайка ! калі яно аддыхалася і зразумела , што небяспека мінула, то падумала: «якія ж гэта цудоўныя кветкі ! яны падобныя на маленькія сонейкі і такія ж ласкавыя » .тым часам злы каршун лётаў над палянай і думаў : « куды ж падзелася гэтае кураня ? бо яно не могло уцячы далёка . вакол адны бесталковыя дзьмухаўцы . хутка яны ператворацца ў пух , і вецер панясе іх » .а залацістыя дзьмухаўцы ціха- ціха кiвалi галоўкамі і думалі: « мы хутка станем пярынка і паляцім невядома куды . але ўсё ж мы не дарма пражылі на свеце - мы выратавалі жыццё гэтаму мілага маленькаму кураню » .