Сачыненне на тэму "Няхай раскажа час минулы"

Окй через час скину

Кніга адкрывае свет.У кнізе святло, яно патрэбна ўсім.Кніга — маленькае аконца, праз яго ўвесь свет відзён.Дзе ёсць розум, там павінна быць і кніга.Дзе розумам не дайду, дык у кніжцы знайду.
Не штука — навука, а штука — розум.Красата прыглядзіцца, а розум прыгадзіцца.Лепш разумным нагам пакланіцца, як дурной галаве.Маўчы, дурань, разумнейшы будзеш.На навуку грошай не шкадуй.Навука вочы адчыняе.Навука — не піва, у рот не ўвальеш.Мудрым ніхто не нарадзіўся, але навучыўся.Навука ў лес не вядзе, а з лесу выводзіць.Не кажы — «ня ўмею», а кажы — «навучуся».Хто веды мае, той мур зламае.На тое і навука, каб была мука.
Жаданая праца — як сонца ўзыход.Хто рабіць бярэцца, той і вучыцца.Дружная праца — крыніца багацця.Не таму слава, хто на язык лёгкі, а таму, хто ў справе стойкі.Святочнаму дню — святочная праца.Праца нікому не ганьбіць.І поле герояў родзіць.Добра працуеш — павагу маеш.

РЫГОР БАРАДУЛIН -- таленавiты паэт. Ен рана заявiў аб сабе звонкiм
словам. Барадулiн, як паэт, пачынаўся з кнiжкi "Маладзiк над стэпам". Паэзiя Рыгора Барадулiна -- паэзiя любвi да чысцiнi вясковага жыцця. Паэзiя сына вескi. У сваiх вершах ен раскрыў высакародныя маральна-этiчныя прынцыпы вясковага жыцця. Жыццевае крэда паэта-гуманiста, дзе былi зроблены першыя крокi па зямлi, дзе так доўга стаяла матчына хата, зроблен. у пасляваенныя гады жаночымi рукамi –.
Гэта першая тэма яго паэзii.
Другая тэма паэзii Рыгора Барадулiна - пейзажная лiрыка. Паэт, стараючыся раскрыць жывую душу прыроды, пастаянна параўноўвае яе з чалавечай душой, праводзiць паралель памiж жывым i нежывым. Прырода паўстае ў яго вершах нейкай незвычайнай, загадковай. У гэтых вершах праявiлася майстэрства паэта маляваць словам. Тэма Радзiмы i бацкаўшчыны - галоўнае ў творчасцi Рыгора Барадулiна, яна праходзiць праз
усе яго зборнiкi. «МАЯ БАЦЬКАЎШЧЫНА» i т. д. Рыгор Барадулiн адным з
першых у беларускай паэзii адгукнуўся на трагедыю Чарнобыля.
Голас ЛЕАНIДА ГАЛУБОВIЧА адразу загучау ў лiтаратуры таленавiта i
па-мастацку важка. Яго першая кнiга "Таёмнасць агню» стала падзеяй
лiтаратурнага года (1984). Крытыкi i старэйшыя пiсьменнiкi шчыра вiталi
з'яўлене паэта, адзначаючы яго развiтую паэтычную культуру верша. Леанiд
Галубовiч па складу таленту лiрычны паэт. У "Таемнасцi агню” «перад намi
шырока разгарнуся свет чалавечых пачуццяу i перажыванняу, шчырых сумленняў i прызнанняў. Вельмi натуральна, арганiчна, асбiста прагучауў яго верш "Паэзiя", у якiм паэт дзелiцца з намi сваiм душэўным вопытам, унутранымi думкамi, перажываннямi. Адносiны да паэзii ў Леанiда Галубовiча вызначаюцца маральнай чысцiней i трываласцю поглядаў, глыбокай асэнсаванасцю свайго "я” у паэтычнам свеце. Паэт ва усiм давяраецца жыццеваму i працоўнаму вопыту.