Пх у кого есть нужен —————————————— ——————————————«₸»«₸»«₸»«₸»«₸»«₸»«₸»«₸» ​

Может тебе скинуть чужой ответ как ты мне щас и не правильный?

17 верасня Беларусь ўпершыню адзначае новае свята - Дзень народнага адзінства. Ён сыходзіць каранямі да падзеях 17 верасня 1939 года, калі ў выніку вызвольнага паходу Чырвонай арміі былі уз'яднацца Заходняя Беларусь і БССР, падзеленыя ў 1921-м па выніках Рыжскай мірнай дамовы.

Гэтае свята блізкі і расейцам. Бо менавіта тады Савецкі Саюз здабыў абрысы, якія застануцца практычна нязменнымі больш за паўстагоддзя. Гэтае свята ставіць на месца аматараў сказіць, а то і зусім забыцца нашу агульную гісторыю. І пацвярджае вядомую ісціну: сіла - у народным адзінстве.

Объяснение:

оригинал на русском:

17 сентября Беларусь впервые отмечает новый праздник - День народного единства. Он уходит корнями к событиям 17 сентября 1939 года, когда в результате освободительного похода Красной армии были воссоединены Западная Белоруссия и БССР, разделенные в 1921-м по итогам Рижского мирного договора.

Этот праздник близок и россиянам. Ведь именно тогда Советский Союз обрел очертания, которые останутся практически неизменными более полувека. Этот праздник ставит на место любителей исказить, а то и вовсе забыть нашу общую историю. И подтверждает известную истину: сила - в народном единстве.

Даўным-даўно жыў тут чалавек. Зваўся ён Васілём. Вельмі любіў Васіль кветкі, а таму і сам вырошчваў іх. Новым кветкам даваў імёны.

Аднойчы ў яго садзе з’явілася новая кветачка. Была яна блакітнага колеру. Яна ўмела размаўляць і пры першым спатканні папрасіла Васіля, каб ён хутчэй даў ёй імя. Прыгожае, мілагучнае.

Доўга-доўга думаў Васіль і нарэшце разважыў, што назвы лепшай за Васілёк не прыдумаць.

Васіль з Васільком многа чаго не дагаварылі. Але аб новай кветачцы, якая да таго ж умее гаварыць, даведаўся туташні злосны пан. Ён і загадаў Васілю прынесці кветку да яго ў святліцу.

Пра гэтае няшчасце дачуўся і Васілёк. Ён таксама не хацеў жыць у злоснага чалавека і ператварыўся ў чырвоную нікім незаўважаную кветачку.

Азвярэлы пан люта пакараў Васіля, а напрыканцы мучэння загадаў укінуць яго цела ў рэчку. Так і загінуў Васіль, але кветачка — засталася. А людзі і перайменавалі сваё паселішча Васількамі — як памяць аб Васільку, Васілю і яго кветках.