Адзначце дзеяслоу яки ужываеца з канчатками -яце , -аце .у форме 2й асобы множнага лику цяперашняга часу : непакоиць, здзиуляцца, ненавидзець , биць ?

Галоўнымі героямі твора з'яўляюцца кірыла шыковіч — журналіст, ўнік абласной газеты, доктар антон яраш — вядомы ў горадзе хірург-прафесіянал, які ў гады вялікай айчыннай вайны быў героем-падпольшчыкам, выконваў цяжкія заданні, штодзённа рызыкаваў жыццём, сямён гукан — старшыня гарсавета, чыноўнік, кар'ерыст, чалавек, які ў рамане ўвасабляе сістэму чыноўніцкай уседазволенасці таго часу. гэта яшчэ і маладое пакаленне — тарас ганчароў і яго брыгада, маша, ніна, славік іірына шыковічы. вобразы галоўных герояў паказаны ў працы, у барацьбе, у час адпачынку, у сямейным побыце, у шчасці і горы. кожны па-свойму прывабны і абаяльны. але праз некаторы час кірыла шыковіч пачынае сумнявацца ў правільнасці тых высноў, якія ляглі ў аснову кнігі. журналіст дзеліцца сваімі сумненнямі з доктарам ярашам — былым падпольшчыкам, які не пагадзіўся з высновамі кнігі. ён падтрымлівае жаданне шыковіча дазнацца праўду, не верыць у здраду савіча, які разам з дачкою выратаваў яго ад немінучай смерці. антон яраш добра разумее, што здраднікі не сталі б рызыкаваць сваім уласным жыццём, а адразу б выдалі яго фашыстам.першым праменьчыкам праўды можна лічыць артыкул шыковіча ў абласной газеце. праз успаміны былой медсястры гаворьшда праўда пра вайну, праўда пра доктара савіча. так начала сцвярджацца думка, што многае пра мінулае і вайну было сфальсіфікавана. але сказаць праўду пра тыя галасы для некаторых чыноўнікаў азначала б перакрэсліць усю сваю службовую кар'еру і прызнаць адказыасць за лес тых людзей, якія сталі ахвярамі. адной з іх з'яўляецца зося савіч. пасля расстрэлу бацькі яна была арыштавана фашыстамі, прайшла праз катаванні і трапіла ў канцлагер. але на гэтым пакуты яе не скончыліся: ужо пасля вайны па даносу гукана яна была выслана ў сібір як дачка здрадніка.пасля вайны ёй жылося вельмі цяжка. пакуты падарвалі здароўе. 3 парокам сэрца яна трапляе да доктара яраша — цяпер ён будзе ратаваць яе жыццё. ад выніку аперацыі, якую робіць хірург яраш, залежыць будучыня зосі: ці жыць ёй шчасліва, ці зноў пакутаваць. хворае сэрца мужнай жанчыны як бы ўвасабляе хворае грамадства.сцэна хірургічнай аперацыі, якую праводзіў доктар яраш, з'яўляецца адной з цэнтральных у рамане, набываючы сімвалічнае значэнне. яна сімвалізуе працэс пераасэнсавання жыцця. сам час, як скальпель хірурга, непазбежна адсячэ ўсё дрэннае, каб вылечыць хворае грамадства. гэта сэрцы ўсіх людзей на далоні часу-хірурга.сэрца на далоні — гэта сімвал даверу да чалавека, гэта сімвал грамадства, пазбаўленага страху і падазронасці, гэта сімвал шчырасці і адкрытасці, спагады і дабрыні.  героямі твора з'яўляюцца кірыла шыковіч — журналіст, ўнік абласной газеты, доктар антон яраш — вядомы ў горадзе хірург-прафесіянал, які ў гады вялікай айчыннай вайны быў героем-падпольшчыкам, выконваў цяжкія заданні, штодзённа рызыкаваў жыццём, сямён гукан — старшыня гарсавета, чыноўнік, кар'ерыст, чалавек, які ў рамане ўвасабляе сістэму чыноўніцкай уседазволенасці таго часу. гэта яшчэ і маладое пакаленне — тарас ганчароў і яго брыгада, маша, ніна, славік іірына шыковічы. вобразы галоўных герояў паказаны ў працы, у барацьбе, у час адпачынку, у сямейным побыце, у шчасці і горы. кожны па-свойму прывабны і абаяльны. героі рамана «сэрца на далоні» вельмі зацікаўлены гісторыяй падполля. нягледзячы на ўсе перашкоды з боку надзеленага вялікай уладай старнтыні гарвыканкама гукана, яны імкнуцца даведацца праўду пра падзеі тых дзён.в принцепи вот,но ты выбери самое основное для себя и сделай вывод_)

Мая бабуля жыве ў разані. гэты горад знаходзіцца недалёка ад нас , таму я ўжо не раз бываў у бабулі ў гасцях . кожны раз, калі я прыязджаю да яе ў госці , я гуляю з бабуляй па горадзе. часта мы прыходзім у разанскі крэмль. ён, вядома , менш, чым маскоўскі , але таксама вельмі цікавы . там знаходзіцца музей , дзе можна ўбачыць розныя старадаўнія рэчы. бабуля жыве ў сваім аднапавярховым на ўскраіне разані. гэты домік вельмі прыгожы , з разьбянымі аканіцамі на вокнах , на даху чырвоная чарапіца. калі я ў гасцях у бабулі , у мяне адразу з'яўляецца шмат патрэбных спраў : неабходна сустрэцца са сваімі сябрамі з суседніх ў , збегаць на рэчку , якая працякае адразу за бабуліным гародзік . потым мы з хлопцамі ідзем у бярозавы гай. яна знаходзіцца таксама недалёка ад бабулінага хаткі . калі я найграў і прыходжу дадому, бабуля пачынае частаваць мяне рознымі смачнасцямі : малінавым варэннем , духмяным чаем з травой , тульскімі пернікамі , пірагамі з визигой ( гэта спінкі асятроў так называюцца) , а яшчэ на стале заўсёды ёсць яблыкі , таму што ў бабулі свой ​​сад з вялікімі яблынямі . пасля ежы я зноў бягу на вуліцу , а бацькі застаюцца дома з бабуляй - адпачываюць , размаўляюць пра жыццё , тата па гаспадарцы. так праходзіць першы дзень нашага знаходжання ў бабулі. у гэты раз усё так і было. я прывык да мернага жыцця ў гасцях у бабулі, і мне гэта вельмі падабаецца. я палюбіў гэты спакой і парадак. у наступным годзе мы напэўна зноў паедзем да бабулі , можа быць , нават з'ездзім да яе ў госці два разы.