Синквейн на вобраз Тэкли илаурака

Тэкля-старая удава, жонка нябожчыка Цырпука. Яна была нiзенькая, сухая, згорбленая бабулька, зморшчаная, як той грыб. Жыла Тэкля адна у старой хатцы на пагорку, ля лесу. Яна любiла хадзiць па суседзях-вельмi гутарлiвая баба была, але i любiла сядзець на прызбе, пазiраць на стары лес i думаць сваю думу. Тэкля была зауседы сумная, яе вочы нiколi не пакiдалi выразу смутку. Яна зауседы думала аб сваiм сыне, ганарылася iм. Тэкля жыла надзеяй на сустрэчу з Лауруклм. Яна верыла, што сын яе прыме, дапаможа. Але ен пасаромеуся мацi. Аутар з трапятаннем адносiцца да Тэклi. Мне вельмi шкала старую, Яна любiла свайго сына, ен быу яе скарбам