А3. Адзначце нумары сказаў, у якіх дапушчана пунктуацыйная памылка (памылкі1) Казя, то сноўдалася па пакоях, рэдка калі дазваляючы маці, абобабулі памыць і прычасаць яе, то цілком знiкала з дому, 2) Шалеў вецер: ірваў, шкуматаў саламяныя ды чаратовыя стрэхі, гнуў як не да самага долу голае голле абсад, гойсаў, як апанта-ны, па дварах, балотах.3) Вакол палянкі растуць аранжавыя падасінавікі, танканогія шэ-рыя бабкі, зялёныя і чырвоныя сыраежкі, пузатыя, з цёмна-ка-рычневымі шапкамі цары грыбоў — баравікі, 4) Лёгкі, амаль нячутны шоргaт сняжынак і шэры слупок дыму надстрахою, ціхі рып хатніх дзвярэй і звон вёдзер каля студні, пахсвежага снегу і халодны водар мурагу з расчыненага гумна, усёГэта кружыла галаву і працінала п'янкім адчуваннем шчасця.5) Даверліва цягнуліся да цёплых промняў набрынялыя вільгац-цю: травы, кветкі, лістота дрэў.А4. Адзначце нумары правільных сцверджанняў.1) Сказы, якія складаюцца толькі з галоўных членаў, называюццанеразвітымі.2) Развітым называецца сказ, у якім ёсць абодва галоўныя члены.3) Аднасастаўным называецца сказ, які мае адну граматычную ас-нову.4) Адасабляюцца і выдзяляюцца коскамі любыя азначэнні, каліяны адносяцца да асабовага займенніка.5) Заўсёды адасабляюцца і выдзяляюцца коскамі на пісьме пры-даткі, якія стаяць перад азначаемым словам уласнымназоўнікам.6) Заўсёды адасабляюцца акалічнасці з прыназоўнікам нягледзя-чы на, якія маюць значэнне ўступкі.А5. Адзначце нумары сказаў, у якіх набраныя курсівам словы(спалучэнні слоў) трэба выдзеліць коскамі.1) Зразумела не кожны паход у грыбы заканчваецца багатай зда-бычай.
Ответы
Праз пяць гадоў я зноў наведаў вусце, прытулак дум, абраны мой куток, дзе высіцца вусцянскі мой грудок і вецер лёгенька гайдаецца на кусце. іду на груд павольнаю ступою. сумотна мне, бо я цяпер адзін, мне шмат чаго прыходзіць на ўспамін, і нікну я паныла галавою. грудок усё ж такі, як быў, прыветны, гваздзічка белая, чабор на ім, ды ўжо гляджу я другім, як дуб стары, астаўшыся бяздзетным. стаю, маўчу, мясціны , — змяніліся, і трудна іх пазнаць. дубоў маіх паменшылася раць, як і людзей у родным нашым краі. бязлюддзе, ціш. высокаю травою вусцянскія сялібы зараслі. бярэзнічак заняўся на зямлі, атульвае разложыстую хвою. дарожкі той, што бегла к , няма нідзе — згубілася ў траве, у памяці ж маёй яна жыве, як шмат з таго, што знікла на палянцы. і тых, з кім я так блізка быў знаёмы, ужо няма: хто выселіўся сам к апошнім тым на свеце рубяжам, дзе крыж стаіць журботна-нерухомы; другіх вайна ў далёкі свет пагнала, і многа іх не вернецца назад; а трэціх вынішчыў, пабіў фашысцкі кат, і родная зямля іх не прыбрала. і ўсё мне тут, дзе вокам я ні кіну, нагадвае аб жорсткасцях вайны. знявечаны лясы, а параснік буйны жыве і тчэ спрадвечную тканіну. ідзе жыццё, буяюць яго сілы, — хай паспрабуе хто суняць яго, спыніць. снуе жыццё за ніццю сваю ніць, і моцныя для ўзлёту яго крылы. я — загояцца ўсе раны: з край паўстане, расцвіце ва ўсёй сваёй красе і паўнаце, — наш верны шлях, ён з праўдай павянчаны. і толькі мне адно сягоння горка: няма таго, з кім думкі я дзяліў, з кім тут стаяў, з кім я шчаслівы быў, — пагасла ты, яснюсенькая зорка.
Ответить на вопрос
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос: