Аналіз верша "не воблака а проста аблачынка". ​

Не воблака, а проста аблачынка

Загадкава плыве над галавой.

Смяюся я:

вясёлая дзяўчынка,

Як матылёк,

ляціць над кладкай той...

Як добра ёй журыцца беспрычынна!

Да твару ёй і лета, і зіма...

Усміхнуся я:

яшчэ бяжыць дзяўчынка

Па кладцы той, якой даўно няма.