Иван1764
?>

Надо. : найти эпитеты, метафоры, сравнения, инверсию, гиперболу, символ. ниже : мацінародная на бітву крывавую сына праводзіўшы з хаты, на шчасце і ўдачу пасеяла маці зярняты.калі дачакаецца маці з тых зерняў усходу, сын прыйдзе з паходу, са славаю прыйдзе з паходу.дарэмна ўздыхала, чакалаі шчасця, і долі, -упалі зярнятына камень шчарбатыу полі.дарэмна здалёкупаўнюткія вёдры цягала, той камень у спёкувадой і слязьмі палівала.да кроплі іх выпіў задымленыкамень пякельны: два леты кіпелі на ім яны, як на патэльні.ля каменя ўпалацярплівая маці ў знямозе, у роспачы скардзіцца сталазнаёмай дарозе: «пачуй мае словы, улашчы свой камень суровы, за гэта вярбоюгатова я стаць над табою.твайго пешаходая ў засень ад спёкі б хавала, у час непагодыад бур і дажджоў засланяла; старымі рукамітвой дол падмятала б штодня я.улашчы свой камень, дарога мая палявая».сказала дарога ёй: «скардзішся, маці, дарма ты, не ўзыдуць зярняты, бо ўпалі на камень шчарбаты.не першая тыкаля камня заходзішся з жалю, не раз на ім сеялі, але ні разу не жалі.на нашыя нівыяго закацілі чужынцы; чужы і маўклівы, даўно ён ляжыць пры гасцінцы.з-за буга ягозакацілі і кінулі ў полі, каб сына свайгоне даждалася маці ніколі.не ўзыдуць зярнятыні ўвосень на ім, ні вясною, пакуль ён не стане зямлёю, закляты табою».з дарогі ўставалаі каменю маці казала: «вады табе малаі матчыных слёз табе мала, цяпер я крывёюсваёюцябе праклінаю: ты станеш зямлёю, а каменем стану сама я».і тройчы такоюкляцьбоютой камень пракляла.стаў камень зямлёю, сама ж яна каменем стала.на камні былым пры дарозеўзыходзяць зярняты.вяртаецца сын па дарозез паходу дахаты.​

Белорусская мова

Ответы

irinaphones8
О, каго я бачу ! добры дзень, ваня ! - і табе не хварэць, дзіма ! ты дзе знікаў ? чаму цябе ў школе не было? - дык я як раз і хварэў ! у сэнсе , хварэў я . - а што з табой было ? - так жывот стаў хварэць па раніцах. я і ў школу пайсці не мог. бацькі перапалохаліся , пацягнулі мяне да лекараў на абследаванне. - і што сказалі лекары ? - падазронага спачатку гастрыт , а потым сказалі , што яшчэ яго няма. але страўнік трэба паберагчы. прапісалі таблеткі. - і як , лягчэй табе зараз ? - так, я па раніцах зноў чалавекам сябе адчуваю. - вось і добра , дзіма. пойдзем з намі ў наш двор , колы пап'ём . - я - то не да вас , а вось колу мне цяпер нельга. для страўніка шкодная. - ого , ды ты на дыеце ! - так, зараз не сухарыкаў , ні чыпсаў , ні вэнджанай рыбы , ні маянэзу , ні кока -колы, ні пепсі - нічога нельга. увогуле , ніякай гадасці . - ясна , дзіма , прыціснула цябе . прыйшла пара клапаціцца пра здароўе . усё роўна пойдзем з намі , хлопцы цябе даўно не бачылі. - хадзем, вядома!
Anastasiya Yevseeva948
Падснежнік  -  кветка,  якая з'яўляецца  адрузу  з-пад  снегу. гадзіннік  -  рэч,  з  дапамогай  якой  людзі  вызначаюць  колькі  гадзін. халадзільнік  -  рэч,  якая  з  дапамогай  холаду  захоўвае  прадукты  свежымі. яблычны  - сок,  які  зроблен  з  яблак. кніжная  -  шафа,  у  якой  знаходзяцца  кнігі. летні  -  дзень  у  час  лета. святлеть  -  рабіцца  светлым. чырванець  -  рабіцца  чырвонымў.

Ответить на вопрос

Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:

Надо. : найти эпитеты, метафоры, сравнения, инверсию, гиперболу, символ. ниже : мацінародная на бітву крывавую сына праводзіўшы з хаты, на шчасце і ўдачу пасеяла маці зярняты.калі дачакаецца маці з тых зерняў усходу, сын прыйдзе з паходу, са славаю прыйдзе з паходу.дарэмна ўздыхала, чакалаі шчасця, і долі, -упалі зярнятына камень шчарбатыу полі.дарэмна здалёкупаўнюткія вёдры цягала, той камень у спёкувадой і слязьмі палівала.да кроплі іх выпіў задымленыкамень пякельны: два леты кіпелі на ім яны, як на патэльні.ля каменя ўпалацярплівая маці ў знямозе, у роспачы скардзіцца сталазнаёмай дарозе: «пачуй мае словы, улашчы свой камень суровы, за гэта вярбоюгатова я стаць над табою.твайго пешаходая ў засень ад спёкі б хавала, у час непагодыад бур і дажджоў засланяла; старымі рукамітвой дол падмятала б штодня я.улашчы свой камень, дарога мая палявая».сказала дарога ёй: «скардзішся, маці, дарма ты, не ўзыдуць зярняты, бо ўпалі на камень шчарбаты.не першая тыкаля камня заходзішся з жалю, не раз на ім сеялі, але ні разу не жалі.на нашыя нівыяго закацілі чужынцы; чужы і маўклівы, даўно ён ляжыць пры гасцінцы.з-за буга ягозакацілі і кінулі ў полі, каб сына свайгоне даждалася маці ніколі.не ўзыдуць зярнятыні ўвосень на ім, ні вясною, пакуль ён не стане зямлёю, закляты табою».з дарогі ўставалаі каменю маці казала: «вады табе малаі матчыных слёз табе мала, цяпер я крывёюсваёюцябе праклінаю: ты станеш зямлёю, а каменем стану сама я».і тройчы такоюкляцьбоютой камень пракляла.стаў камень зямлёю, сама ж яна каменем стала.на камні былым пры дарозеўзыходзяць зярняты.вяртаецца сын па дарозез паходу дахаты.​
Ваше имя (никнейм)*
Email*
Комментарий*