Чорны, белы хлеб ци здобу еш, але не забывай быць удзячным хлебаробу, што вырошчвау ураджай.нащавице словы, якия есць няпарныя цвердыя зычныя гуки.знайдзице и прачытайце словы, якия абазначаюць прадметы. .

Нi ў кога, мабыць, няма такой бабулi, як мая бабуля галя. яна вельмi добрая, ласкавая i працавiтая. для мяне яна самая прыгожая. вочы ў бабулi галi блакiтныя, як неба ў добрае надвор'е. нос маленькi, губы тонкiя, бабуля iх нiколi не фарбуе. а валасы русыя i незвычайна доўгiя.

калi б я нi прыехала да сваей любiмай бабулi, яна заўсёды занятая нейкай працай. то каля печы ў хаце завiхаецца, то ў гародзе сее, поле акопвае, то ў лес у ягады цi грыбы спяшаецца.

а як бабуля ўмее пачаставаць! i не купленым у краме, а сваiмi рукамi выгадаваным i прыгатаваным. чаго толькi няма ў яе! морква, мак, гарох, памiдоры, гуркi, гарбузiкi, арэхi, ягад розных, грыбоў

нiхто не збiрае такога багатага ўраджаю, як мая бабулька. яна што нi пасее, тое i ўродзiць. ды яшчэ як! гарбузы — не падняць, памiдоры — па кулаку, морква — з зямлi не выбраць. а калi ў лес пойдзе ў ягады цi ў грыбы — нiхто болып за яе не прынясе.

вось такая ў мяне бабуля галя.

Бедны той,хто, апрача грошай, апрача багацця, каторае пры першым няшчасці счэзне дазвання, не мае скарбаў вечных – скарбаў душы. такі скарб, каторы ніхто і ніколі адабраць ад нас не здолее, гэта любоў да бацькаўшчыны, да свайго народа, да роднай мовы, - гэта вялікае мілаванне чалавека – слабага, пакрыўджанага…^ але поруч з любоўю да сваіх братоў патрэбна яшчэ нешта, што злучае людзей у суцэльны народ, - гэта родная мова. яна, быццам цэмент, звязвае людзей. яна дае ім найлепшы спосаб разумець адзін аднаго, адной думкай жыць, адной долі шукаць. хто адрокся мовы бацькоў сваіх, хто ўздзеў чужую апратку – той адышоў ад народа далёка-далёка. ён чужы ў роднай вёсцы, у сваёй сям’і. і на яго браты глядзяць, як на чужынца…выпішыце прыклады тропаў: эпітэты………параўнанне……метафара………