Практыкаванне 294/1.спішыце, расстаўляючы неабходныя знакі прыпынку паміж часткамі складаных сказаў. вызначце часціны мовы ў 5 сказе. 1. шмат не трэба пісьменніку шчасця але яму неабходна каб яго пачуў яго народ і, мусіць, найбольшай карай для паэта з’яўляецца немата на якую ён бывае несправядліва асуджаны. 2. становішча жанчыны ў беларускай сям’і не было такім прыгнечаным, як у некаторых іншых народаў, у тым ліку славянскіх беларуская жанчына карысталася адноснай свабодай яна магла выказваць свае думкі распараджацца пасагам аднак шляхі да грамадскай дзейнасці развіцця здольнасцей і таленту былі для яе закрыты. 3. сабраліся жаць жыта надвор’е перашкодзіла трое сутак ліў як з вядра дождж і палеткі ператварыліся ў па якіх амаль немагчыма было праехаць ніякай машыне. 4. калі ты стаміўся або апанавала спякота апаласні халоднай вадою твар знікне стома і з’явяцца сілы. 5. здаўна вядома ўздзеянне на нашу свядомасць колераў адны з іх прыносяць чалавеку радасць і спакой а іншыя выклікаюць злосць і нервовае напружанне.

1. шмат не трэба пісьменніку шчасця,  але яму неабходна,  каб яго пачуў яго народ і, мусіць, найбольшай карай для паэта з’яўляецца немата,  на якую ён бывае несправядліва асуджаны.2. становішча жанчыны ў беларускай сям’і не было такім прыгнечаным, як у некаторых іншых народаў, у тым ліку славянскіх,  беларуская жанчына карысталася адноснай свабодай:   яна магла выказваць свае думкі, распараджацца пасагам,  аднак шляхі да грамадскай дзейнасці,  развіцця здольнасцей і таленту былі для яе закрыты.3. сабраліся жаць жыта -  надвор’е перашкодзіла:   трое сутак ліў як з вядра дождж,  і палеткі ператварыліся ў ,  па якіх амаль немагчыма было праехаць ніякай машыне.4. калі ты стаміўся,  або апанавала спякота -  апаласні халоднай вадою твар: знікне стома і з’явяцца сілы.5. здаўна вядома ўздзеянне на нашу свядомасць колераў: адны з іх прыносяць чалавеку радасць і спакой, а іншыя выклікаюць злосць і нервовае напружанне.здаўна - прыслоўевядома - прыметнікўздзеянне - назоўнікна - прыназоўнікнашу - займенніксвядомасць - назоўнік

колераў - назоўнікадны - прыметнікз - прыназоўнікіх - займеннікпрыносяць - дзеяслоўчалавеку - назоўнікрадасць - назоўнікі - злучнікспакой - назоўнік

а - прыназоўнікіншыя - прыметніквыклікаюць - дзеяслоў  злосць - назоўнік

і - злучнік нервовае - прыметнік напружанне  - назоўнік

  шмат не трэба пісьменніку шчасця, але яму неабходна, каб яго пачуў яго народ і, мусіць, найбольшай карай для паэта з’яўляецца немата, на якую ён бывае несправядліва асуджаны. 2. становішча жанчыны ў беларускай сям’і не было такім прыгнечаным, як у некаторых іншых народаў, у тым ліку славянскіх беларуская жанчына карысталася адноснай свабодай, яна магла выказваць свае думкі, распараджацца пасагам, аднак шляхі да грамадскай дзейнасці развіцця здольнасцей і таленту былі для яе закрыты. 3. сабраліся жаць жыта, надвор’е перашкодзіла, трое сутак ліў, як з вядра, дождж, і палеткі ператварыліся ў , па якіх амаль немагчыма было праехаць ніякай машыне. 4. калі ты стаміўся, або апанавала спякота, апаласні халоднай вадою твар, знікне стома(тут хз, нужно или нет) і з’явяцца сілы. 5. здаўна вядома ўздзеянне на нашу свядомасць колераў: адны з іх прыносяць чалавеку радасць і спакой, а іншыя выклікаюць злосць і нервовае напружанне.

калісьці бабры сяліліся па ўсёй беларусі. пра гэта сведчыць шмат якія геаграфічныя назвы. горад бабруйск, рака бабёр, сяло бобрыкі, вёскі бабровічы, бабры.бабры будуюць хаткі на вадзе. звонку іх жыллё нагадвае кучу галля. знізу і знутры хатка моцна сцэментавана глеем. бывае воўк спрабуе разбурыць кіпцюрамі хатку, але гэта яму не пад сілу. калі ж хто і разбурыць хатку, бабёр заўсёды паспее ўцячы праз падводны ход. і ўсё ж бабрам пагражае выміранне. занадта вялікі попыт на іх футра.для аховы гэтых звяроў у беларусі створаны запаведнікі. паляванне на іх забаронена. бабры зноў хутка рассяляюцца на нашых рэках.

прочитал твою статью в «известиях»  «почему макаревича необходимо наказать». расстроился страшно. оказывается, немолодым людям вообще нельзя играть на гитаре. вот те раз. книжки-то хоть писать можно?

эдичкка, дорогой, зачем ты мне грубишь? «дурень», «оболтус» — ну что это за слова? во дворе за такие слова морду били. не помнишь? я помню.

эдичка, зачем ты множишь уже подтухшую ложь про  мой вояж на украину? ведь знаешь, что вранье, а множишь. а если вдруг не знаешь — может, сначала поинтересоваться? или тебя так печалит моя известность? ты же так и написал: «он, к сожалению, известен.» тут правда — у меня с этим лучше получилось. причем наш возраст не позволяет надеяться, что это соотношение изменится. при таком раскладе на книжках, конечно, не заработаешь. в «известиях» за вранье хорошо платят?

и самое интересное — про андропаузу. у тебя ровно полстатьи посвящено этому феномену. ну конечно — кому как не тебе, имеющему беспримерный опыт минета у черных парней на улицах нью-йорка, разбираться в таких тонких вещах? я, кстати, могу предоставить тебе это удовольствие — я, конечно, не черненький, но надо же и беленького попробовать. или уже приходилось?

кстати, посмотрим, как у меня с андропаузой.

появляйся, шалунишка.

андрей макаревич