Складзіце і запішыце дыялог на самастойна абраную тэму, ужываючы у роли сказау словы: так, не, канечне, магчыма, відаць, верагодна, выбачайце, даруйце

-          вітаю!

-          добры дзень! я магу вам ?

-          так! мне патрэбна запісаць маю маленькую сястру на кружок танцаў. гэта магчыма?

-          канечне. яна ўжо ходзіць у школу?

-          не, толькі на наступны год.

-          даруйце, але ў нас займаюцца толькі дзеці-школьнікі.

-          відаць, трэба чакаць наступнага году?

-          я думаю, што вы можаце запытацца ў іншых кружках. верагодна, ёсць танцы і для маленькіх. або прыходзьце на наступны год.

-          дзякуй вялікі і выбачайце за клопат.

-          няма за што. усяго найлепшага!

-          да пабачэння!

Тата, татачка, ты ведаеш, ты самы важны для мяне чалавек. Табе здаецца, што ты не важней, чым мама, але гэта не так. Ты самы важны і мама важная, вы абодва.

Твой пах, гэтак жа як і мамчын, назаўжды будзе са мной, прашыты ў мае нейроны як родны. Твой клопат, твая абарона будзе маім тылам пажыццёвым. Твой погляд, тое, як ты глядзіш на мяне, будзе маёй жаночай лёсам.

Я хачу папрасіць цябе, татачка. Калі я пачну падрастаць і заўважу цябе як іншага, адрознага ад мяне і мамы чалавека-мужчыну. І калі на мяне прыйдзе, як прыліў, любоў да цябе: такому прыгожаму, мужнаму, самаму лепшаму, роднаму, самому прыгожага мужчыну на зямлі. Калі я ўсім заяўлю, што толькі за цябе выйду замуж, калі буду бегчы да цябе насустрач, раскінуўшы рукі, ежа ад захаплення нават пасля нядоўгай расстання. Буду караскацца да цябе на калені, абдымаць за шыю і гладзіць твой твар, шчасліва заміраць ў цябе на грудзях. Калі ласка, я хачу, што б ты зразумеў ...

Гэта будзе самае прыгожае для мяне час, тата. Гэта будзе час росквіту патэнцыялу маёй любові, маёй здольнасці кахаць мужчыну даверна, шчыра, усім сэрцам, усёй душой. Мне будзе вельмі-вельмі важная твая ўзаемнасць ў гэтай велізарнай, акіянічнай маёй любові да цябе. Я буду няўмела какетнічаць з табой, правяраць тваю рэакцыю на мяне: якая я для цябе, ці любіш ты мяне, любуешся Ці ты сабой, прыгожую я табе за. Калі ласка, татачка, не спалохалася маіх пачуццяў да цябе, не заблытацца ў сваіх пачуццях да мяне. Калі ты застанешся маім татам, мужам і каханым мужчынам маёй мамы і не спакуса на маю чыстую і нявінную любоў да цябе, то я атрымаю вельмі важную і галоўную сілу ў сваім жыцці. Ні адзін мужчына не зможа выкарыстаць мяне і маю любоў мне на шкоду. Я гэтага не дазволю. Я змагу сябе абараніць. Гэта будзе самы лепшы твой абярэг, самая ўстойлівая абарона, якую ты зможаш мне даць, калі ты, зіхатлівымі вачамі гледзячы на ​​мяне, любуючыся мной, скажаш: «Ты такая ў мяне прыгожая, самая лепшая на свеце. Я вельмі люблю цябе, дачка. Хлопцы будуць губляць галаву, гледзячы на ​​цябе. Якія ў нас з мамай выдатныя дзеці атрымліваюцца. » Ты так скажаш і абдымеш маму, пацалуеш яе.

Я разумею, што вы разам і гэта стане яшчэ адной маёй сілай. Я разумею, што ты любіш мяне так жа моцна, як я цябе. І гэтая бяспечная, моцная любоў назаўсёды отпечается ў маім сэрцы і будзе берагчы мяне ва ўсіх адносінах з маімі будучымі мужчынамі.

Объяснение:

Сколько бы мы не пытались жить правильно, в нашей душе, в глубине нашего сознания жива романтика, она неистребима, как и чувство прекрасного, извечное стремление к справедливости, к совершенствованию жизни и самих себя.

Случайно взяла Лермонтова, и почему-то он совершенно иным стал в моих глазах — его поэзия, конечно, удивительно своеобразна! А Пушкин, Есенин! Какова должна быть сила воображения, наблюдательность и проникновенность у поэтов, так высокохудожественно и образно описавших природу, отношение к матери, Родине. Сколько теплых

и нежных слов они выразили в своих стихотворениях. Люди со сходной направленностью могут идти совершенно разными путями к достижению целей и, используя для этого свои, особенные приемы и Кто-то в своем творчестве использует символизм, т. е. некие придуманные слова, непонятные читателю, (В. Брюсов, К. Бальмонт).

Другие пользуются приемами акмеизма, т. е. реальным изображением действительности (А. Ахматова, Н. Гумилев). При чтении данных стихотворений не возникает во о его содержании. В этом сила и тайна лирики.

Каждый человек, в силу его интеллекта и мировоззрения, интересуется творчеством, которое

ему близко по духу, разуму, кругозору.

Очевидно, что каждый из нас воспринимает поэзию по-своему. Не смотря на разное отношение людей к поэзии, она возрождает человека. Творчество поэтов для нас — святая святых, чью красоту мы сохраним на всю жизнь. Человек рождается для познания внешнего мира, законов его развития. Только от человека зависит, какой будет его жизнь — полной, интересной или пустой, однообразной.

Объяснение: